"กุ้ยเหรินคนนี้นางเป็นคนเยี่ยงไรลี่มีเจ้ารู้จักนิสัยใจคอนางไหม"
"นางเป็น ดั่งดอกมู่หวานละมุนเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่มีปัญหากับผู้ใดในวังแห่งนี้นางนั้นยังเป็นถึงคนที่ไทฮองไทเฮาคัดเลือกมาให้ดำรงตำแหน่งนี้” แบล็กดี สนมฮุ่ยเป็นไทเฮา กุ้ยเหรินคนนี้เป็นพระอัยยิกา แต่ละคน ประเมินพวกนางต่ำไม่ได้สาวเท้าเดินอย่างรวดเร็วเข้าไปในห้องของฮ่องเต้ กุ้ยเหรินนั่งคุกเข่าอยู่ตรงแท่นบรรทมในหน้าขาวจนน่ากลัวตัดกับสีปากแดงแจ๋เหมือนนางเอกงิ้ว แต่ฮ่องเต้หาสนใจไม่ยังคงอ่านฎีกาเหมือนอยู่ภายในห้องเพียงลำพัง กุ้ยเหรินเองสงบนิ่งอย่างประหลาด แพรวาแต่งหน้าเพียงบางเบาชาดทาปากที่เธอเลือกสีชมพูหวานน่ามองริมฝีปากอวบอิ่ม
“ข้าพระองค์เฟยลี่ “ฮ่องเต้ขยับตัวยิ้มเยือนก่อนจะรีบลุกจากที่นั่ง แขนสองข้างกางออกโอบไหล่ทั้งสองด้วยความอ่อนโยน
“ลุกขึ้นไม่ต้องมากพิธี ข้ารอเจ้า นานแล้วมาช่วยฝนหมึกให้ข้าหน่อย” แพรวาว่าง่ายเดินตามอย่างเป็นกันเ
