ฮ่องเต้กลับมาที่แท่นบรรทม แพรวานอน นิ่งไม่ไหวติง เขย่าๆ ๆ ๆ
“ตื่นนะ อย่าเพิ่งนอน” แพรวาพลิกตัวนอนหงาย
“ร้อนจะตายอยู่แล้ว เร่งแอร์ให้หน่อย” ดึงชุดที่สวมใส่อยู่ ให้หลวมออกไม่สนใจ เนินเนื้อนวลที่ชุดปิดไม่มิด
“ชุดบ้านี่ก็ร้อน ถอดทิ้งดีไหม แล้วทำไมไม่เช็ดตัวให้เลยนี้ เมาจะแย่แล้วเอาน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าให้หน่อย” ตะโกนก้องเพราะเคยตัวเมื่อครั้งยังอยู่ที่บ้านต้องมี เด็กรับใช้บริการเสมอเมื่อเมามาจากข้างนอก
ฮ่องเต้จ้องมองเนินเนื้อที่โผล่พ้นชุดบางเบาออกมา ผู้หญิงอะไรแบบนี้ไม่รู้จัก ระวังตัวด้วยพระองค์ไม่เคยเห็น สนมนางในคนไหนเมาเละเทะขนาดนี้
“เสียงโอ๊กอ้าคเพราะ รู้สึกวิงเวียน
“ไม่ไหวแล้วห้องน้ำห้องน้ำอยู่ไหน ด้วยความเคยตัวลุกขึ้นเดินหมายจะเข้าไปในห้องน้ำเดินโซซัดโซเซ จะล้มไม่ล้มแหล่ฮ่องเต้เข้าไปประคอง แต่ทนน้ำหนักตัวไม่ไหว แพรวาล้มโครมลงไปฮ่องเต้เสียหลักตาม ล้มทับลงไปบนตัวของแพรวา หน้าชนหน้าปากชนปาก
