“นั่นอย่างไรล่ะบุรุษชอบ ผู้หญิงที่หน้าตาดี แต่ต้องออดอ้อนเก่ง หากเจ้ายังถือตัวอยู่อย่างนี้ตำแหน่งฮองเฮาอาจหลุดลอย เชื่อย่าทำตามที่ย่าบอก” ลู่เอินมองใบหน้าไทฮองไทเฮา แบบค้นหาความจริงใจจากสายตา
“เจ้าสงสัยย่า เกรงว่าย่าจะ ไม่จริงใจกับเจ้าแล้วคิดเหรอว่า คนอื่น ที่เจ้ารู้จักจะดี กับเจ้าแบบที่สมควรเป็น ในวังหลวงแห่งนี้ มีเพียง คนที่ไม่ดี..กับคนที่แสร้งทำดี..เท่านั้น เจ้าน่าจะรู้ว่าควรจะเลือกเชื่อ ใคร เจ้าลองคิดดูว่าถ้าหากรัชทายาท กำเนิดโดยมีเจ้าเป็นมารดา จะเป็นการดี แค่ไหน สำหรับเรา แค่ไหน”
หมอหลวง เฒ่า เดิน อยู่ท่ามกลาง แสงจันทร์กระจ่าง จับยามสามตาคำนวณช่วงเวลาที่ถูกต้อง ก่อนจะกระโดด ลงไปในสระ น้ำ หน้าตำหนักฮ่องเต้ และหายไปในทันที
“ปล่อยข้าน้อยก่อนฝ่าบาท “แพรวาดิ้นรน ฮ่องเต้ยิ่งกอดรัด แน่น ขึ้น
“ไหนว่าเจ้าจะปรนนิบัติข้า” ทำอย่างไรดี แพรวา คิดทบทวนหาทางรอด แสงสว่างวาบขึ้นในหัว
“ฝ่าบาท รอสัก
