“คืนนี้เจอกัน เจ้าอยากได้ของกำนัลมิใช่หรือ” พูดยิ้มๆ ก่อนจะสะบัดชายเสื้อเดินออกจากห้องไป
แพรวาขนลุกเกรียว ก่อนจะ ดึงผ้าห่มที่ปลายเท้ามาคลุมจนถึงคอ เสียวสันหลังวาบ
“ฝ่าบาทน้ำท่วม ยังวิกฤติหนักตอนนี้ ราษฎร ขาดแคลนอาหาร โจรร้ายออกก็ปล้นสะดม เป็นการซ้ำเติมราษฎรที่ประสบปัญหาน้ำท่วม” ชินอ๋องรายงานสิ่งที่รู้มา
“ภัยธรรมชาติ ยากจะคาดเดา ก็ต้องช่วยเหลือกันตามกำลัง”
“ตามที่ข้าน้อยสืบทราบมา ชาวบ้านต่างพากันอพยพ ไปยัง ด่านชายแดนเพื่อหนีเขาไปยังแคว้นอื่น” โหวหยางจื้อ พูด
“ข้ากำลังหาหนทางแก้ไขเจ้าทั้งคู่มีความเห็นว่าอย่างไร”
“เงินในคลัง เหลือน้อยเต็มที หากท่านพี่คิดจะ เก็บภาษีจาก เหล่าขุนนางเพิ่มต้องมีการต่อต้านอย่างแน่นอน” ฮ่องเต้หนุ่มถอนหายใจยาวเหยียด การที่เคยอยู่สุขสบายจนไม่คิดถึงคนที่เขาลำบาก คิดเพียงแต่ว่า เอาตัวเองรอดก็พอของเหล่าขุนนางใหญ่ทั้งหลายยากจะแก้ไข
“คงต้องไตร่ตรองดูอีกทีวันพรุ่งนี้
