ลืมตาอีกที..ได้สามีเป็นอ๋อง!!

ข้ายังไม่พร้อม!

"ข้าให้เจ้ากลับได้แต่คืนนี้ข้าก็จะไปนอนที่ตำหนักเจ้าด้วยอย่างนี้ดีหรือไม่?" ข้าจ้องตานางกลับแววตานางสั่นระริกเล็กน้อยก่อนที่นางจะก้มหน้าส่ายหัวไปมา

"เจ้าชิมขนมนี่สิว่ารสชาติมันเป็นอย่างไร" ข้ายื่นขนมถั่วแดงให้นางชิ้นหนึ่งนางรับไว้อย่างเสียมิได้ก่อนที่จะนำขนมเข้าปากชิมตามที่ข้าบอก

"ก็หวานดีนะเจ้าคะ"นางบอกพลางกัดขนมเข้าปากอีกคำ ดูท่านางคงจะชอบของหวานสินะกินจนขนมเลอะติดปาก ดูตะกละยิ่งนัก!

.....

"ป้อนข้าบ้างสิ" โจวตงหยางบอกกับฉัน สายตาที่เขามองฉันทำให้ฉันแอบหวั่นใจแถมยิ่งตอนนี้ยังอยู่ในห้องกับเขาสองต่อสองอีกต่างหาก

ฉันหยิบขนมยื่นใส่ปากเขาแต่เขากลับไม่อ้าปากกินเอาแต่มองหน้าฉันแล้วยิ้มมุมปาก

"ท่านไม่กินหรือเจ้าคะ?" ฉันถามเขาเมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่จ้องมาที่หน้าฉัน

"ข้าจะกินชิ้นนี้ต่างหาก"เขาเอื้อมมือมาจับขนมในมือฉันวางลงบนจานก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปประชิดตัวเขาแล้วบดขยี้ริมฝีปากของเขาลงมาทันที

"อื้ออออ!!" ฉันท้วงในลำคออย่างตกใจกับการกระทำของเขา แม้คราวนี้จะพยายามขัดขืนสุดแรงแต่ก็ไม่สามารถต้านแรงของเขาได้มือของฉันทั้งสองข้างถูกเขารวบไว้ที่อกด้วยมือเดียวส่วนมืออีกข้างของเขารั้งท้ายทอยฉันไว้และกดริมฝีปากของเขาลงมาแรงขึ้นจนตอนนี้ฉันอ่อนระทวยไปหมด ให้ตายเถอะอีตานี่ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย!!

"หวานอย่างที่เจ้าว่าจริงๆ ด้วย"เขาถอนจูบออกพลางเลียริมฝีปากตัวเองแล้วส่งยิ้มมาให้ฉัน ให้ตายเถอะเขาหล่อและเซ็กซี่มากเมื่อทำหน้าแบบนี้

"ข้ายังอยากชิมอีก"เขาพูดแค่นั้นก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงมาอีกครั้งคราวนี้เขาไม่ได้ใช้แรงบดขยี้ริมฝีปากฉันเหมือนครั้งก่อนแต่เขาจูบฉันอย่างนุ่นนวลและอ่อนโยนจนฉันเคลิ้มตามกับสัมผัสที่เขามอบให้ เขายังคงวนเวียนอยู่กับริมฝีปากของฉันอย่างอ้อยอิ่ง

"อื้ออออ..."ฉันประท้วงในลำคอเล็กน้อยเพราะเขาไม่ยอมเปิดปากให้ฉันหายใจเลยจนฉันแทบจะขาดอากาศ

"เป็นอย่างไรบ้างสัมผัสของข้าเจ้ารู้สึกดีหรือไม่?" เขาเอ่ยถามขึ้นเมื่อถอนจูบออกแล้วมองหน้าฉัน รู้ตัวอีกทีฉันก็นอนอยู่บนเตียงของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาพาฉันมาตั้งแต่ตอนไหนกัน?

"เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะ หืม?" เขาเอียงคอมองฉันพร้อมกับจ้องมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"ขะ...ข้าง่วงแล้วเจ้าค่ะ"ฉันเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเขา บอกเลยว่าตอนนี้ฉันเขินมาก เขาจูบดุมากแม่! ไม่รู้ไปหิวมากจากไหน เจอก็จูบๆ เร่าร้อนไปมั้ยพ่อคุณเอ๊ยยยย! ไหนในแนะนำตัวละครบอกว่านางต้องทนทุกข์กับเขาไงแล้วทำไมพอฉันมาเจอเองถึงเป็นฉากติดเรทแทบทุกทีเนี่ย?

"ข้ายังไม่ง่วงเท่าไหร่" เขาตอบพลางจ้องมองฉันสายตาคมของเขาทำให้ฉันต้องหลบสายตา

"ตะ..แต่ข้าง่วง..อุ๊บ!...อื้อออออ" ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบ(อีกแล้ว) เขาก็จู่โจมริมฝีปากฉันอีกรอบ คราวนี้มือของเขาเริ่มปัดป่ายไปตามตัวของฉันแล้ว พรึ่บ! เสื้อคลุมตัวบางของฉันถูกเขาถอดแล้วโยนทิ้งลงข้างเตียงไป จนตอนนี้ฉันเหลือแต่ชุดชั้นในสุดส่วนที่เป็นเกาะอกมัดเท่านั้น ตามด้วยเสื้อคลุมชั้นนอกของเขาที่ถูกโยนลงไปข้างเตียงด้วยเช่นกัน

"อื้อออ!!" ฉันรีบดันตัวเขาออกอย่างตกใจเมื่อความร้อนของมือเขาสัมผัสลงบนไหล่ของฉันและกำลังลูบไล้ลงไปที่แผ่นหลังฉันเรื่อยๆ

เขาเปลี่ยนมาดึงมือทั้งสองข้างของฉันไปตรึงไว้เหนือหัวอย่างขัดใจพร้อมกระแทกจูบลงมาอย่างหนักหน่วงก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนโยนและค่อยๆ ผละริมฝีปากของเขาออกจากปากของฉัน เราสองคนมองหน้ากันพลางหอบหายใจแรง บนใบหน้าของเขามีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดออกมาทั้งที่ช่วงนี้อากาศข้างนอกค่อนข้างเย็นแต่บรรยากาศภายในห้องนี้กลับร้อนขึ้นซึ่งสภาพของฉันเองก็คงไม่ต่างจากเท่าไหร่นักเพราะฉันก็รู้สึกร้อนเช่นกัน

"ขะ...ข้ายังไม่พร้อมเจ้าค่ะ"ฉันบอกเขาออกไปพลางหายใจหอบเมื่อเขาเริ่มโน้มใบหน้าลงมาอีกครั้ง

"งั้นก็นอนเถอะ"โจวตงหยางก้มลงจูบที่ไหล่ฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ แล้วดึงฉันเข้าไปกอด ตัวฉันแนบชิดเขามากจนได้ยินกระทั่งเสียงหัวใจของเขาที่ตอนนี้กำลังเต้นรัวไม่ต่างจากหัวใจฉันเลยสักนิด

อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่น อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำอะไรฉันมากกว่าจูบก็ยังถือว่าเขายังพอให้เกียรติฉันบ้าง แม้ว่าเขากับเจ้าของร่างตัวจริงจะเคยมีอะไรกันแล้วแต่ยังไงซะเรื่องนั้นฉันไม่ได้รับรู้ด้วยและฉันก็ยังเป็นสาวเวอร์จิ้นอยู่ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขนาดนั้นกับใคร แต่ก็ต้องยอมรับว่าจูบที่เขามอบให้มานั้นมันก็รู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว มันเป็นความรู้สึกที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนมันหวิวๆ วูบวาบๆ อยู่ภายในตัว

แต่บางที่มันก็ร้อนรุ่มขึ้นมาซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ แต่โดยรวมแล้วคือมันรู้สึกดีแค่นั้นเลย

ฉันเงยหน้ามองคนที่กอดฉันไว้อยู่ซึ่งตอนนี้เขาหลับไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้คลายอ้อมกอดที่กอดฉันออกแต่กลับกันเขากลับยิ่งกระชับอ้อมแขนของเขาให้แน่นขึ้นอีกด้วย ซึ่งมันก็แปลกดีที่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันปลอดภัยและอุ่นใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา

"ไม่นอนหรือไหนเจ้าบอกว่าง่วง"เขาพูดขึ้นพร้อมกับลืมตาก้มลงมามองหน้าฉันที่กำลังแอบมองเขาอยู่จนฉันหลุดออกจากภวังค์

"ถ้าเจ้าไม่ง่วงหรือไม่นอนข้าจะต่อจากเมื่อครู่นะ" เขาพูดขึ้นพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน

"นะ...นอนเจ้าค่ะๆ" ฉันรีบบอกเขาทันทีพร้อมกับหลับตาแล้วเอาหน้าซุกอกเขา

"งั้นก็รีบนอนเถิดดึกมากแล้ว"เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เราทั้งคู่