ข้าเอื้อมมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้านางอย่างแผ่วเบา โทสะที่มีเมื่อคืนนี้กลับมลายสิ้นไปเมื่อนางมีสภาพเป็นเช่นนี้ ก่อนที่ข้าจะเข้าไปช่วยนางไว้มันเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่? คงต้องรอให้นางตื่นขึ้นมาก่อนถึงจะได้ความ
ข้านึกย้อนไปถึงการตามหานางเมื่อคืนหลังจากที่พบถุงหอมของนางตกอยู่ข้าและทหารก็กระจายกันตามหานางจนทั่วแต่ก็ไม่พบจนมีทหารมารายงานว่ามีโรงเรือนร่างที่ชายป่าฝั่งบูรพาที่ยังมิได้ค้นหาข้าจึงนำกำลังทหารบางส่วนเข้าตรวจสอบ
เมื่อไปถึงก็พบว่าในโรงเรือนที่ควรจะร้างนั้นกลับมาแสงไฟและชายสี่คนเดินลาดตระเวนรอบโรงเรือนข้าจึงหาทางแอบเข้าไปแล่วให้ทหารจากด้านนอกเข้าประชิดจู่โจม เมื่อเข้าไปด้านในข้าก็พบกับจินเยว่ที่กำลังจะโดนทำร้ายหมายเอาชีวิต ข้าจึงเข้าปกป้องนางและประมือกับชายชุดดำผู้นั้น
"ข้าจะปกป้องเจ้าเองเพราะเจ้าคือชายาของข้า" ข้าเอ่ยกับนางเสียงแผ่ว
ยามนี้ตัวข้าเองก็เจ็บหนักหากข่าวที่ข้าบาดเจ็บสาหัสแพร่ออ
