CHAPTER EIGHTEEN
“HINDI KA mahirap mahalin, Bryce,” I told him.
“Thank you. Kaya lang hindi lang talaga ako ang nakatadhana para sa'yo. Pero hindi naman ako nawawalan ng pag-asa, eh. Alam kong makakahanap din ako ng babaeng para sa 'kin.”
Kinuha niya ang kamay ko at pinisil nang mahigpit.
“Hindi ako nagsisisi na ikaw ang minahal ko, Hannah. Thank you for making me a part of your life.” Tapos ngumiti siya. Hindi nga lang iyon umabot sa mga mata niya.
“Bryce.” Hindi ko napigilan ang pagkawala ng ilang butil ng mga luha sa mga mata ko.
“Hey, don't cry. Baka isipin ni LA sinasaktan ko ang damdamin mo,” pabirong sabi niya. “Bumaba ka na at puntahan mo siya. You two need to talk.”
“Why are you so good to me despite everything?”
“What? I'm just a man in love. Sige na, alam kong nagseselos
