นัยน์ตาคู่หวานบัดนี้หมองหม่นไปด้วยคราบน้ำตา กี่ครั้งแล้วไม่รู้ที่ชานนท์ยังคงปลดปล่อยในกายของหล่อน
ปลดปล่อย... โดยปราศจากถุงยางอนามัย เขาจะทำร้ายหล่อนไปถึงไหน จะตอกย้ำให้หล่อนจำไปถึงไหนว่าหล่อนไม่มีค่าพอที่เขาจะต้องดูแลหรือทะนุถนอม ยิหวาหลับตาลงปล่อยน้ำตาให้รินไหล
เนินนานกว่าที่แรงส่งจากจุดเชื่อมต่อของร่างกายจะหยุดลง กายเขากระตุกค้างปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้งจนล้นออกจากร่างกายหล่อน ยิหวาเกลียดชังร่างกายตนเองมอง รับรู้ด้วยสัมผัสว่าเขาพอแล้วว่าตอนนี้เขาพลิกกายลงนอนแล้ว
หล่อนลืมตาขึ้นมองอีกครั้งก็เห็นเขากำลังเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เจ้ากรรม โดยไม่จำเป็นต้องคิดอะไรยิหวารีบยันกายลุกขึ้นยื้อแย่งโทรศัพท์เครื่องนั้นมาจากมือเขา
“เอามันมาให้ยิหวานะ!”
“นี่มันโทรศัพท์ของฉัน ทำไมฉันจะต้องเอาให้เธอด้วยล่ะ เมียจ๋า...” ชานนท์มองยิหวาด้วยสายตาคุกคาม หลุบสายตาลงมองทรวงอกอวบที่เต็มไปด้วยรอยช้ำจากการกระทำขอ
