1.การกลับมา
1137 Words
1
สวัสดีประเทศไทย ในที่สุดก็ถึงเวลารอคอยสักทีแต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เวลากำหนดที่แท้จริงหรอก ฉันแค่อดใจรอไม่ไหวอีกต่อไปเลยอ้อนกลับมาเรียนต่อที่ไทย เอางี้ๆเดียวขอแนะนำตัวก่อนเนอะแล้วจะเล่าให้ฟัง ฉันชื่อนินิว อายุ20 ปี เป็นลูกครึ่ง เกาหลี ไทย อเมริกา ตัวเล็กๆขาวๆไม่ใหญ่เหมือนฝรั่งหรอก ฉันเกิดที่ไทยแต่เรียนที่อเมริกาเพราะแม่กับป๊าย้ายไปอยู่ที่นู้นอะนะ ฉันมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุ 5 ขวบ อิอิ เขาเป็นพี่ฉัน 1 ปีผู้ชายคนนี้หล่อม๊ากกกกขอบอกๆ เราหมั้นกันตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ แล้วจะแต่งงานกันทันทีที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี แต่ฉันทนไม่ได้ไงอยากกลับมาหาเขาก่อนเลยอ้อนป๊า แม่ ปู่ ย่า และ แม่ พ่อ ปู่ ของว่าที่สามีกลับมาเรียนที่ไทย อิอิ และนี้แหละคือเหตุผลทั้งหมดของฉัน ป่านนี้เขาจะโตขนาดไหนแล้วนะถึงจะดูจากรูปที่แม่เขาส่งมาให้ตลอดแต่มันก็ไม่เท่าตัวจริงไง ผู้หญิงจะติดเขาตรึมมั้ยอะ เขาจะนิสัยยังไง
หลังจากออกจากสนามบินฉันก็ตรงมาที่คอนโดของว่าที่สามีเลย อ้อนแม่ของว่าที่สามีฉันส่งคนมารับหนะท่านรู้ว่าฉันอยากไปหาว่าที่สามีใจจะขาด(ฟังดูเหมือนแรดเนาะฮ่าฮ่าฮ่า)ท่านเลยจัดให้ ท่านใจดีกับฉันแบบนี้เสมอแหละ อิอิ
ติ๊ด~
"ขอบคุณนะคะคุณลุง"ฉันใช้คีย์การ์ดที่คุณแม่ฝากมาให้เปิดเข้าห้องของว่าที่สามีอย่างง่ายดาย หันกลับไปขอบคุณคุณลุงขับรถที่ช่วยลากกระเป๋าสามใบขึ้นมาให้
"ครับคุณหนู" ว่าแล้วคุณลุงก็เดินจากไป
ฉันลากกระเป๋าสามใบเข้ามาในห้องก่อนเดินสำหรวจคอนโด มันเป็นสไตล์โมเดิร์นหรูหราโทนขาวดำ ตามสไตล์ของเจ้าของห้องนั่นแหละ มีห้องโถงใหญ่ ห้องครัว แล้วก็ห้องนอนสองห้อง ฉันเปิดดูทีละห้องๆจนถึงห้องสุดท้ายน่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของคอนโด
แอด~~
"อ่าา ซี๊ดดด ไบรอันต์คะ ใกล้ ซี๊ดดดแล้ว "
สองร่างกำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียงไม่สิต้องเรียกว่ากระแทกรึเปล่านะ ฉันแทบจะยืนช็อกอยู่กับที่แต่ก็นะเรื่องแบบนี้สำหรับผู้คนตะวันตกเป็นเรื่องธรรมดา แต่! ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครไง จบป่ะ
"กรี๊ดดด ยัยบ้า! ซี๊ดดด" ยัยผู้หญิงหน้าวอกคงเห็นฉันเข้าแล้ว
"บ้าเอ้ย!!" ไบรอันต์หันตามมือยัยหน้าวอกที่ชี้มาทางฉัน แล้วสบถ
"อ่ะ ไบรอันต์คะ ยัยบ้าออกไปซิ" ดูเหมือนว่ายัยหน้าวอกคงยังไม่เสร็จสมสินะแต่เสียใจด้วย ไบรอันต์ลุกขึ้นแล้วโยนอะไรไม่รู้ลงถังขยะคว้าผ้าเช็ดตัวมาผันเอวสอบไว้
"เธอเป็นใคร" ไบรอันต์ย่างสามขุมเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ประตูที่เดิมไม่ไปไหน
"ว่าที่ภรรยานายไง" ฉันเชิดหน้าตอบจ้องตาสีนิล
"ไม่จริง ยัยบ้า ไบรอันต์คะ..."
"เธอกลับไปก่อน" ไบรอันต์หันไปบอกยัยชะนีหน้าวอกเสียงนิ่งเสียก่อนที่ยัยนั้นจะพูดจบ
"กะ... ก็ได้คะ" ทีแรกยัยชะนีหน้าวอกจะไม่ยอมแต่พอเจอสายตาไบรอันต์เข้าไปใครๆก็ต้องกลัว
"ฉันไปรอข้างนอกนะ หวังว่านายคงจะทำธุระเสร็จเร็วนะ" หลังจากที่ยัยชะนีหน้าวอกรีบแต่งตัวแล้วออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็หันมาบอกคนตรงหน้าพร้อมกับเหล่ตามองส่วนนั่นของเขาที่ทำให้ผ้าเช็ดตัวตุงๆสื่อความหมาย ฉันยักไหล่แล้วเดินออกมานั่งโซฟาหน้าทีวีรอ
หลังจากที่คิดว่าจะมาเป็นลูกแมวน้อยขี้อ้อนอยู่กับเขาแต่ตอนนี้ความคิดฉันต้องเปลี่ยนหมดฉันคงต้องเป็นแม่เสือสาวเสียแล้วถึงจะเอาไอ้เสือนี้อยู่ มีอย่างที่ไหน นี้มันเที่ยงแล้วแต่เขายังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกลางวันแสกๆไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย หึ ใช่ย่อยเหมือนกันสินะ พ่อไบรอันต์สุดหล่อของฉัน
"อะ แม่จะคุยด้วย " ฉันยื่นโทรศัพท์ให้ไบรอันต์ทันทีที่เขาเดินมานั่งที่โซฟา
"ครับแม่" ไบรอันต์รับโทรศัพท์ไปดีๆ ขณะพูดก็ใช้สายตาที่ฉันอ่านไม่ออกมองสำรวจฉันไปด้วย ชิ ฉันสวยหรอกย่ะ
"ครับ "
เขายื่นโทรศัพท์คืนมาให้ฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรสุดๆรึฉันคิดไปเองหรอ?
" โอเค๋?" ฉันยักไหล่ไม่ยีละกับสายตาที่ส่งมา
"เธอคือยัยปีศาจผมแกะ นั้นจริงๆหรอ " ไบรอันต์เลื่อนหน้าเข้ามาหาฉันใกล้ ใกล้จนปากกับจมูกเราจะแตะกันอยู่แล้ว
"ใช่สิคะพี่ไบรอันต์ของน้องนินิว^^" ฉันพูดเสียงหวาน ผลักคนตรงหน้าให้ออกห่าง
"หึ" เขาสบถออกมาว่า หึ ด้วยแหละ
"นี้ห้องของเธอ" เขาเดินไปเปิดห้องอีกห้องที่ไม่ใช่ห้องนอนเขา
"ไม่! ฉันจะนอนห้องนี้" ฉันยืนขึ้นชี้ไปยังห้องของเขา
"นั้นมันห้องของฉัน อย่าเรื่องมากถ้าอยากอยู่ที่นี้"
"..." ฉันกอดอกเชิดหน้าไม่พูด
"อยู่ที่นี้อย่าสร้างปัญหาให้มาก! "
ปัง!
ปิดประตูไม่กลัวมันพังเลยรึไงรู้หรอกว่ารวย ไบรอันต์ออกไปแล้วก็เหลือแต่ฉันที่อยู่ที่นี้ และฉันก็ไม่คิดจะฟังคำสั่งเขาหรอกนะเรื่องอะไรฉันจะนอนคนเดียวล่ะ ว่ามั้ย ฉันลากกระเป๋าเข้ามาในห้องนอนไบรอันต์ เหลือบไปเห็นสภาพเตียงที่ยับยู่ยี่ก็ทำให้คิดถึงภาพสะอิดสะเอียนเมื่อครู่
"เฮ้อ... เสร็จสักที " ทิ้งตัวลงนั่งเตียงนุ่มๆอย่างหมดสภาพกว่าจะเก็บของเสร็จคือฉันยังไม่ชินกับแม่บ้านที่นี้ไงเลยจัดเองเดียวหาของไม่เจอจะแย่เอา ฉันจะจัดของเป็นหมวดหมู่คนที่อยู่กับฉันจะรู้ อ้อ ฉันสั่งให้คนมาเปลี่ยนที่นอนยกเซตสั่งแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องใหม่หมดแล้วแหละ สบายใจได้ เตียงนี้มีแค่ฉันกับไบรอันต์เท่านั้น โฮ๊ะๆๆ
นี้มันจะสี่ทุ่มแล้วยังไม่มีวี่แววของเจ้าของห้องจะกลับมาเลย ทักไลน์ไปอ่านก็ไม่ตอบ บ้าเอ้ย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครสักคนเพื่อเอาข้อมูลอะไรบางอย่าง
- Writer
