“อีวินนี่ อีโนอึลกูอยู่นี่ๆ” กิ้งหญิงสาวคนเดียวในกลุ่มเรียกทั้งสองคนที่กำลังเดินทะเลาะกันมาเหมือนเช่นทุกวัน มานั่งที่โต๊ะที่เธอจองเอาไว้ใต้ต้นไม้เย็นๆ
“จิ อย่ามาจับได้ป่ะ ยุ่มย่าม”
“เเตะนิดเเตะหน่อยไม่ได้เลยอีดอกทอง เมนมาหรือไง”
“เออ”
“อ้าวๆ พอๆ เลิกทะเลาะกันเป็นอะไรงอลไรกันมาอีกละ”
“ก็มัน…. “โนอึลที่กำลังจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้องเงียบปากลง จะบอกเรื่องนี้ให้อีกิ้งรู้ไม่ได้ มันได้ช็อคตายพอดี
“อะไร”
“มันจะบอกว่ากูอิจฉามันเรื่องผู้ชายที่มันได้กินเมื่อคืน” วินนี่ตอบเเทนเเละยืนกอดอก เบะปากไปทางโนอึล
“ว้ายยยยย!!!!” กิ้งร้องว้ายออกมาอย่างเสียงดังเเละปิดปากสบตาปิ้งๆ เป็นเชิงเข้าใจที่วินนี่พูด โนอึลที่รู้สึกจับโป๊ะอะไรบางอย่างได้หรี่ตาลงจ้องทั้งสองอย่างไม่วางตา
“อีกิ้ง บอกกูมา”
“ห้ะบอกอะไรไม่มี๊”
“อีกิ้ง”
“เอ่อออ”
“โอ้ยไม่มีอะไร กูเเค่โทรไปเล่าให้อีกิ้งฟังเรื่องที่มึงได้กับกู เเค่นั้
