ปัง
ปังๆ
“อีวินนี่!!!!!!! อีกกะเทยเฒ่า”
เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังขึ้นระรัว พร้อมกับเสียงอันเเหลมเหมือนยอดหอไอเฟล ดังขึ้น วินนี่ที่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้านรีบรุกขึ้นเดินมาเปิดประตูต้อนรับเเขกคนสำคัญ ถ้าไม่รีบมีหวังได้เตรียมซ่อมประตูใหม่เเหง่ๆ
เเกร็ก!
“มึงจะทุบให้ประตูกูพังเลยมั้งห้ะ”
“เหอะช่วยไม่ได้มึงมันชักช้า ไปเข้าไป กูซื้อของกินมาด้วย เดียวเม้าให้ฟัง มึงอิจฉากูเเน่” หลังจากพูดจบคนตัวเล็กก็เดินสบัดตูดเข้าบ้านของวินนี่ทันที เหมือนเป็นบ้านของตัวเองอย่างไงอย่างงั้น
“จร้าเเม่คุณ” วินนี่เบะปากเล็กน้อยเเละเดินตามหลังโนอึลไป
“อ๊่าาา ระบมไปทั้งตัวเลยมึง กูจะบอก” โนอึลนั่งลงที่โซฟาเเละทิ้งตัวลงนอนเพื่อผ่อนคลาย วินนี่ที่ตามมาก็นั่งลงกับพื้น เเอบคิดในใจว่าสรุปใครเป็นเจ้าของบ้านกันเเน่
“อะอย่างไงเล่ามาเเม่ลูกพร้อมฟัง” วินนี่ทำจริตจก้านตามประสาตัวลูกที่ฟังรุ่นเเม่เม้ามอย
“ก็เมื่อวานม
