3
1660 Words
ธีรนุชดันตัวเองออกจากอ้อมกอดเค้าทันที แต่คนที่กอดกลับรั้งตัวเธอไว้แล้วยกตัวขึ้นมาก่อนจะวางลงตรงพื้นชั้นสามอย่างนุ่มนวล แล้วปล่อยแขนออกทันที
"ระวังสิตกลงไปแย่เลย" เสียงเค้าบ่นเธอเบาๆก่อนที่คุณหมอจะพยักหน้ารับรู้แล้วกล่าวขอบคุณเสียงเบา คนฟังยิ้มกว้างออกมาแล้วเดินนำไปที่ห้องทำงานตัวเอง หยิบอุปกรณ์ทำงานหลายอย่างเอาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง แล้วเดินออกมา ไม่ยอมให้เธอช่วยถือแม้แต่ชิ้นเดียว
"ลงลิฟต์เถอะขี้เกียจเดิน" เสียงเจ้าของบ้านบอกทำให้เธอรีบกดลิฟต์ให้ทันที ในใจอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า คุณเธียรคงไม่อยากให้เธอลงบันไดมากกว่า คุณหมอให้เจ้านายเดินออกจากลิฟต์ไปก่อนแต่ชายหนุ่มกลับดันเธอให้ออกจากลิฟต์ก่อนเค้า แล้วบอกเสียงเบาระหว่างที่เดินออกมาหน้าบ้านด้วยกัน
"เรียกพี่เธียรดีกว่านะนุช"
เสียงเค้ายังอยู่ในหัวสมองของเธอตั้งแต่เธอเดินกลับมาออกมา กลิ่นน้ำหอมที่เค้ายังยังติดชุดเธอมาถึงบ้านในตอนนี้ ธีรนุชยืนมองตัวเองที่หน้ากระจกแล้วยิ้มกว้างออกมาอย่างเขินอาย เธอมีความสุขมาก มากกว่าอะไรทั้งนั้น แค่ได้เรียกชื่อเค้าได้เห็นหน้าเค้าก็พอแล้ว แต่วันนี้หูของเธอยังได้ยินเสียงหัวใจของเค้าเต้น พี่เธียรนุชจะทนไหวหรอคะแบบนี้ หญิงสาวคิดในใจอย่างมีความสุข
ชายหนุ่มเดินลงมาจากบนห้องนอนเช้ากว่าปกติมาก จนคนพบเห็นแปลกใจ
"วันนี้ไม่มีอะไรไม่ใช่หรอลูก ทำไมตื่นเช้า" ท่านประธานถามลูกชายที่แต่งตัวเตรียมออกไปทำงานตั้งแต่เจ็ดโมง ชายหนุ่มยิ้มออกมาแต่สายตามองหาคนตัวเล็กที่ทำให้เค้าว้าวุ่นใจเมื่อคืน
"คุณย่าทานข้าวแล้วหรอครับ" หลานชายถามคุณย่าหวังผลที่จะเอ่ยถึงคนเมื่อคืน คุณหญิงพยักหน้าตอบแล้วสนใจนาฬิกาผู้หญิงบนโต๊ะแทนคำตอบ หลานชายอดหงุดหงิดใจนิดหน่อยที่ไม่ได้รับคำตอบแต่มองบนโต้ะแทน
"คุณแม่จะซื้อหรอครับ" ลูกชายเปลี่ยนเรื่องไปทันที ก่อนจะตั้งใจมองนาฬิกานับสิบเรือนที่วางเรียงราย ผู้เป็นแม่ส่ายหน้าแล้วตอบออกมา
"คุณย่าจะซื้อให้หมอนุชวันเกิด" เธียรวิทย์พยักหน้าเบาๆแล้วก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าอย่างไม่ใส่ใจ แต่ในสมองคิดอยู่ว่าจะรู้ได้ยังไงว่านุชเกิดวันไหน เท่านั้นเอง
วันนี้เป็นอีกวันที่ดูดพลังเธอจนหมดสิ้น หมดเวลางานแล้ว เวรบ่ายมารออยู่แล้ว เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ายี่ห้อดังเรียกความสนใจของเธอ น้อยกว่าน้อยที่จะมีคนโทรมาหาเธอเพื่อนของเธอมีแต่หมอที่งานหนักเหมือนๆกันเวลาคุยเล่นแทบจะไม่มี แล้วใครโทรมา
คุณนรี คุณผู้หญิงโทรมาหาเธอ หญิงสาวรีบกดรับทันที ก่อนจะเอ่ยเสียงสุภาพออกไป คำสั่งบอกมาตามสายทำให้เธอพยักหน้ารับคำไปพร้อมกับรับคำสั่ง เสียงของคนมีอำนาจแม้จะไม่ดุดันแต่ก็ไม่ได้อ่อนหวานนัก
"ค่ะ หนูจะรีบจัดการให้คุณค่ะ" คุณหมอรับคำก่อนจะลุกขึ้นไปด้านในเพื่อส่องกระจกอีกครั้ง สำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง แล้วเตรียมตัวเดินทางไปทำธุระให้คุณนรี
กระเป๋าราคากว่าสองล้านบาทวางอยู่ในกล่องสวยหรูพร้อมกับใส่ลงในถุงสีส้มสดอีกครั้งอย่างเบามือ คุณนรีสั่งกระเป๋าใบนี้มาหลายเดือนแล้ว และรอไม่ได้อีกแล้ว เมื่อทางร้านโทรแจ้งว่ามาถึงแล้ว นางจึงให้หมอแวะเอามาให้เสียเลย ดีกว่าที่จะให้คนขับรถออกมา เสียเวลาขึ้นไปอีก ร่างบอบบางถือกระเป๋าใบหรูพร้อมกับหิ้วถุงยี่ห้อดังสร้างความสนใจให้หลายๆคน
เธียรวิทย์มองดูคนตรงหน้าที่กำลังเดินมา ก่อนจะมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง แล้วบอกลาเพื่อนร่วมโต๊ะทันที
"ไปก่อนมีงานด่วน คราวหน้าจะเลี้ยงคืน " ชายหนุ่มบอกลาเพื่อนแล้วรีบเดินตามหญิงสาวไปทันที
"นุช" เสียงเรียกเบาๆพร้อมกับจับแขนเอาไว้ทำให้เธอสะดุดทันที ก่อนจะหันมามองมือที่คว้าแขนเธอไว้
"คุณเธียร" เสียงหวานเอ่ยชื่อเค้าออกมา ชายหนุ่มส่ายหน้า
"บอกว่าให้เรียกยังไง"คุณหมอสาววัย22รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กทันทีที่อยู่ต่อหน้าเค้า
"มาเอากระเป๋าหรอ" เค้าถามออกไป ก่อนจะคว้าถุงใบใหญ่มาถือเอาไว้ด้วยตัวเอง แล้วบอกเสียงนุ่มอีกครั้ง
"กลับบ้านกัน"
ซุปเปอร์คาร์สีดำสนิทจอดอยู่ที่จอดรถพิเศษ ก่อนที่จะปลดล็อกอย่างรวดเร็ว ธีรนุชยืนนิ่งอยู่ตรงทางออกก่อนจะนึกถึงที่จอดรถของเธอ
"นุชเอารถมาค่ะ นุชจะขับกลับเอง" เสียงหวานบอกออกไป ก่อนจะหันหลังกลับ
"ไปรถพี่เดี๋ยวมีคนมาขับรถนุชกลับ"
เสียงคนข้างตัวบอกก่อนจะดึงมือเธอเอาไว้ มือบางขาวผ่องสั่นน้อยๆอยู่ในอุ้งมือของเค้า ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ แล้วดึงกระเป๋าจากมือเธอมา
"เอากุญแจมา" คนโดนสั่งค้อนน้อยๆแล้วดึงมือตัวเองออกจากมือใหญ่ ก่อนจะหากุญแจรถของตัวเองส่งให้เค้า อย่างไร้ความสามารถที่จะดื้อดึง
"ทำงานที่ไหน" เธียรวิทย์ถามออกไปอย่างอยากรู้ "
ที่โรงพยาบาลAค่ะ" คนฟังพยักหน้ารับรู้ แล้วนึกขึ้นได้ที่นั่นบ้านเค้าเป็นวีวีไอพีอยู่นี่เอง เธอถึงได้ฝึกงานอยู่ที่นั่นได้ไง แค่ค่าบริจาครายปีนับล้านบาทยังไม่รวมกับเงินบริจาคปลีกย่อยแต่ละโครงการที่นั่นเสนอมาทางบ้านเค้าไม่เคยเกี่ยงงอนสักครั้งแถมยังไม่มีการบริจาคในนามบริษัทอีกด้วย ที่ทำคือใจล้วนๆทีเดียว
"เหนื่อยมั้ยวันนี้" เสียงเค้าถามอย่างอยากรู้โรงพยาบาลใหญ่มากขนาดนั้น วันหนึ่งเธอคงทำงานหนักทีเดียว คุณหมอพยักหน้า
"แค่ตรวจโรคทั่วไปวันละร้อยคนเองค่ะ" เสียงเธอขยายความ เธียรวิทย์มองคนข้างๆแล้วอดชื่นชมไม่ได้ ตัวแค่นี้ทำงานเก่งด้วย
"ถ้าวันไหนพี่ไม่ยุ่งมากจะไปรับดีไหม" คนฟังหันมามองอย่างตกใจ แล้วมองหน้าเค้าทันที
"อะไรนะคะ"
รถสปอร์ตคันหรูวิ่งเข้ามาจอดที่โรงรถขนาดใหญ่ที่มีรถหรูหลายยี่ห้อจอดเรียงรายนับสิบคัน
"ขอตัวนะคะ" ธีรนุชเดินเลี่ยงออกไปทันที ก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวเท้ายาวๆเดินตาม
"เอาของไปให้แม่ด้วยสิ แม่พี่เค้าวานนุชนะ" ธีรนุชชะงักทันที เธอลืมไปสนิทเลย
กระเป๋าหนังสีสวยกลิ่นหอมกรุ่นโชยเข้าจมูกคนที่แกะกล่องอย่างมีความสุข ชายสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา
"คืนนี้จะนอนหลับไหมแม่" เสียงลูกชายแซวออกมา คุณนรีค้อนลูกชายก่อนจะหยิบกระเป๋ามาจับดูอย่างชื่นชม
"หมอชอบไหมแบบนี้" คุณผู้ชายของบ้านเอ่ยถามหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ที่พื้นอย่างสงบเสงี่ยม
"สวยมากค่ะ แต่หนูกลัวทำเปื้อน" คำตอบง่ายๆทำเอาคนถามยิ้มออกมา
"ใบนี้คุณแม่เลือกให้หรอ" ท่านถามถึงกระเป๋าสีหวานที่วางอยู่ข้างตัว ธีรนุชยิ้มอายๆ
"ค่ะใบนี้หนูก็กลัวเปื้อนเหมือนกัน"
เลขาคนสนิทถือถุงกระดาษสีขาวใบใหญ่เดินตรงเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายตัวเอง ก่อนจะเคาะเสียงเบาแล้วเปิดประตูเข้าไป
"คุณน้ำหวานให้คนมาส่งแล้วครับ" เธียรวิทย์พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเปิดถุงด้านในออกอย่างรวดเร็ว กระเป๋าแบรนด์ดังสีดำสนิทรุ่นหายาก ถูกห่อใส่ในถุงผ้าก่อนจะห่อกระดาษอีกชั้น แล้วบรรจุใส่กล่องอีกชั้นหนึ่ง
"คุณน้ำหวานบอกว่า ถ้าคุณเธียรอยากได้รุ่นไหนอีก สั่งมาได้เลย คุณน้ำหวานยินดีบริการ"
เธียรวิทย์นึกถึงแม่ค้าไฮโซที่สามีเจ้าของโชว์รูมรถห่วงยังกับไข่ในหิน แต่พอคุณภรรยาอ้อนนิดหน่อยก็ตามใจเหลือเกิน แล้วถอนหายใจออกมา อย่างเค้าจะมีวันได้เจอคนที่จะทำให้รักสุดหัวใจหรือเปล่า
การ์ดใบเล็กเขียนด้วยตัวอักษรไม่กี่คำแต่หวังว่าคนรับจะยิ้มออกมาเท่านั้นเอง เธียรวิทย์พับการ์ดใบเล็กลงในถุงแล้วคว้าถุงกระดาษใบใหญ่เดินออกมานอกห้องทันที
"เตรียมรถแล้วตามไปที่รพ.ด้วยจะไปรับนุช" ลูกน้องคนสนิทพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเตรียมตัวทำหน้าที่ของตัวเอง
รถสปอร์ตคันหรูจอดรออยู่แล้ว หญิงสาวรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งทันที ก่อนที่รถจะแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว พยาบาลหลายคนมองกันอย่างสงสัยใคร่รู้ว่าใครมารับหมอนุชไป รถหรูราคาแพงที่ไม่ได้มีขับกันทั่วไปทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่า คนที่มารับหมอนุชในวันนี้รวยขนาดไหนกัน ตัวหมอนุชเองก็มีของดีใช้ ยี่ห้อดังไปหมดทั้งตัว สงสัยว่าคนที่มารับต้องเป็นไฮโซคนดังแน่ๆแต่จะเป็นใครนั้น คงได้รู้คำตอบไม่ช้าไม่นาน เกินไป
"พี่เธียรว่างหรอคะ" คุณหมอถามออกมาทั้งที่ตกใจไม่หายหลังจากที่เธอได้รับโทรศัพท์จากเค้าเมื่อสักครู่นี้
"บอกแล้วไงว่าจะมา"เสียงนุ่มบอกออกมาก่อนจะมองคนข้างตัวอย่างมีความหมาย
- Writer
