“มะลิจ๋า…มะลิ” ยังไม่ทันจะก้าวถึงรถ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน ทำให้ทั้งคู่จำต้องผ่อนฝีเท้าลงอีกครั้ง มะลิร้อยไม่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองด้วยซ้ำ เพราะสมองอึงอลไปกับความอ่อนโยนของสามีจนแทบกู่ไม่กลับ ดวงหน้าสวยหวานแต้มยิ้มประหนึ่งคนบ้าไปชั่วขณะ แบบว่าฟินจากความน่ารักของสามีเมื่อสักครู่นี้ยังไม่หาย แต่วูล์ฟนี่สิถึงกับทำหน้าตึง และกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ
“เสียงใครอีกล่ะนั่น” จอมเย่อหยิ่งเอ่ยอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ด้วยไม่อยากจะไปถึงบ้านคุณยายสาย หากไปถึงที่นั่นช้าก็หมายความว่าเขามีเวลาอยู่กับมะลิร้อยน้อยลง เพราะพรุ่งนี้ต้องบินกลับอเมริกาแต่เช้า
“มะลิ! มะลิ! อย่าเพิ่งไป!” บุปผาสวรรค์ นฤบดินทร์ แม่สาวน้อยมาดทอมบอยจอมทะโมนวิ่งกระหืดกระหอบ พร้อมร้องตะโกนลั่น ก่อนจะมาหยุดหอบแฮ่กๆ ตรงหน้ามะลิร้อย ไม่นานอาหนุ่มสุดหล่อมาดเท่อย่างเซซาเร รุกฆาต โอลิวิเยร์ ก็เดินตามมาพร้อมรอยยิ้มเต็มใบหน้า
“อ้าว!
