“งามอยู่กับแกได้ยังไง แกทำอะไรงาม” ศักดิ์สิทธิ์ร้อนใจยิ่งนักที่รัตนาวดีอยู่กับธีรกร ไหนเธอบอกว่าไม่สนใจธีรกรยังไงล่ะ ทำไมถึงอยู่ด้วยกันค่ำมืดดึกดื่นแบบนี้
“อยู่ได้ยังไงไม่รู้ แต่เมื่อกี้เสร็จไปหนึ่งยกแล้วล่ะ ตัวเบาไปเลย”
“นี่คุณ!” รัตนาวดีหน้าแดงด้วยความอับอาย เธออยากจะเอาอะไรมาเลาะฟันของเขาออกนัก ทำไมเขาพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ออกมาได้อย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“นี่แกทำอะไรงาม”
“ฉันจะไปทำอะไร ถ้าเขาไม่สมยอม” ธีรกรพูดอย่างเป็นต่อ
“ไอ้เลว”
“โมโหอะไรเหรอ โมโหที่ตัวเองอุตส่าห์เฝ้าเอาไว้แต่อดกินอย่างนั้นเหรอ ก็อย่างว่าแหละ ผู้หญิงที่ไหนเขาก็ชอบคนรวยๆ ด้วยกันทั้งนั้น กระจอกอย่างแก เจียมกะลาหัวบ้างนะ”
“ไม่จริง งามไม่ใช่คนแบบนั้น” ศักดิ์สิทธิ์ไม่อยากจะเชื่อว่ารัตนาวดีจะเป็นคนเห็นแก่เงินยอมเอาตัวเข้าแลกแบบนี้
“จริงไม่จริง เค้าก็อยู่กับฉันไม่ใช่อยู่กับแก”
“นี่คุณ พอสักทีเถ
