หนูครีมเหมือนตัวลอย ๆ เธอได้ยินแต่เสียงชัตเตอร์ และแสงแฟลชที่ทำให้ตาของเธอช่างมัวดูมืดพร่าไปหมด
เขาสอดแขนช้อนร่างของเธอขึ้น อุ้มออกมาจากโบสถ์
“อุ้ย...” ครีมอุทานออกมาเบา ๆ เธอเห็นแต่ใบหน้าและปลายคางแหลม ๆ ของเขา หัวใจเต้นระส่ำไม่รู้เรื่องทั้งตื่นเต้นและดีใจ
สองทางเดินมีแต่คนโปรยดอกไม้จนหอมอวลไปทั้งงาน
เขาอุ้มเธอลงยืนที่หน้าโบสถ์ แสงแฟลชและเสียงกดชัตเตอร์รัว ๆ เสียงหนุ่ม ๆ สาว ๆ ที่อยู่หน้าโบสถ์ต่างโห่ร้อง มีเด็กคนหนึ่งเดินเข้ามายื่นช่อดอกไม้ให้ สาว ๆ ที่อยู่บริเวณด้านหน้าวิ่งมารวมตัวกัน
ครีมยิ้มแย้มและหัวเราะ เธอหันไปมองหน้าอาโหน่ง เห็นเขายิ้มให้ และขยับปากพร้อมทำท่าให้เธอโยนช่อดอกไม้
ภาวนาหมุนตัวหันหลังให้กลุ่มสาว ๆ ก่อนจะโยนช่อดอกไม้ในมือไปให้พวกเธอ เสียงยื้อแย่งดังขึ้นด้วยความสนุกสนาน ภาวนาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครได้ช่อดอกไม้ช่อนั้นไป
เธอต้องตกใจอีกครั้งที่อาโหน่งช้อนร่างบางขอ
