“ไม่เป็นไร” พี่สิบว่ามาแบบนั้น “จะลงไปซื้อบุหรี่ เอาไร”
“...” ฉันเงยหน้ามองพี่สิบที่เพิ่งหยัดตัวขึ้นจากโซฟา
“เผื่ออารมณ์ดีขึ้น”
“แล้วแต่พี่เลย” ฉันตอบ
ผ่านไปราว ๆ สิบนาทีพี่สิบก็กลับเข้ามาในห้องพร้อมของกินมากมายนับสิบอย่าง สิ่งที่ฉันเลือกหยิบขึ้นมาคือเยลลีรสผลไม้รวม แต่รสชาติกลับไม่ถูกปาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเบียร์ที่เพิ่งดื่มไปด้วยหรือเปล่า
“กลับเมื่อไหร่บอก”
ในขณะที่ฉันกวาดสายตาไปมาบนกองขนมขบเคี้ยวที่พี่สิบซื้อมาให้อย่างตื่นตาตื่นใจ เสียงทุ้มต่ำของเจ้าของห้องก็ดึงให้ฉันหันไปมอง
พี่สิบเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ ผมเผ้าและใบหน้ามีหยดน้ำเกาะพราว คงเพิ่งล้างหน้าล้างตามาสินะ
อืม พอสังเกตดูดี ๆ อีกสักครั้ง ฉันพบว่าเขาดูโตกว่าเมื่อตอนอยู่มอปลายเยอะเลย เหมือนจะสูงขึ้นนิดหนึ่งมั้ง สัดส่วนยังคงน่ามอง เครื่องหน้าชัดขึ้น สันกรามคมกริบแทบบาดมือเลยทีเดียว
“...” ฉันเงียบไป เงียบเพราะลังเล
“ไม่กลับ?”
