“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ได้มาเพื่อข่มขู่หรือพูดไม่ดีกับเธอ แค่อยากถามอะไร...ในฐานะแม่ของสิบเท่านั้น”
คงเพราะฉันยังยืนแน่นิ่งไม่ตอบสนอง และแสดงออกถึงความไม่วางไว้ใจกับการปรากฏตัวอย่างฉุกละหุกของทั้งสองคน แม่พี่สิบจึงรีบสำทับต่ออีกประโยคเพื่อให้ฉันโยนความรู้สึกนั้นทิ้งไป
“โอเคค่ะ” ฉันตอบรับ ถ้ามาดีก็พร้อมคุย แต่คงให้ได้ไม่นานนักเพราะไม่อยากให้อี้ต้องรอ
เมื่อเห็นว่าฉันยอมตกลงจะคุยด้วย แม่พี่สิบจึงเดินนำไปยังรถยนต์คันหนึ่งซึ่งจอดอยู่หน้าร้านอเมซอนที่เพิ่งปิดไปเมื่อไม่นาน และแล้วฉันก็ได้คำตอบว่าสถานที่คุยของเราคือในรถคันดังกล่าว
“มิ้น” ทว่าก่อนประตูจะถูกเปิด เสียงของอี้ที่ดังมาจากด้านหลังก็ดึงให้ฉันหันกลับไปซะก่อน จนพบว่าเจ้าตัวนุ่มนิ่มกำลังก้าวฉับ ๆ มาหาด้วยสีหน้าแปลกใจ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมขึ้นรถคันนี้ รถอี้จอดอยู่โน่นนะ”
อี้คว้ามือฉัน เตรียมจูงกลับไปยังรถของเขา แต่ฉันยื้อไว้เล็กน้อยจนเจ้าตัว
