ดวงใจมาเฟีย

Ep.4?NC

Ep.4

"เป็นของพี่นะครับคนดี" เขาบอกกับเธอเสียงแหบพร่า เนื่องด้วยความต้องการที่มันกำลังปะทุ

ปั่ก!!

"อ่า จะเจ็บ"เกวลินนิ่วหน้าพร้อมจิกเล็บลงที่ท่อนแขนแกร่งเพื่อบรรเทาความเจ็บเควิลกดแช่ลำเอ็นใหญ่ของตัวเองไว้เพื่อให้หญิงสาวได้ปรับตัว เขารู้สึกภมูิใจอยู่ลึกๆที่เขาได้เป็นคนแรกที่ได้สัมผัสร่างกายอันเย้ายวนนี้ เขาไม่คิดว่าจะได้เป็นคนแรกที่ได้ครอบครองเธอแต่ถึงเธอจะเคยผ่านเรื่องพวกนี้มาเขาก็ไม่แคร์เพราะเขาเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์อะไร...เขารักเธอและเธอก็จะเป็นผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายที่เขาจะมอบหัวใจดวงนี้ให้

"พี่ขอโทษนะคนดี อดทนอีกนิดเดียวเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว"เควิลเอ่ยพร้อมจูบซับนํ้าตาที่ไหลเอ่อออกมาอย่างปลอบโยน

"อึก จะเจ็บ...พี่ วะวิน"

เขาเองก็เจ็บแกนกายไม่ต่างจากเธอหรอกเพราะร่องแคบของเธอบีบตัวตนของเขาแน่นจนเจ็บไปหมด...

"อ่า...พะพี่...นุหนูอึดอัดขยับหน่อย"เมื่อร่างกายเริ่มปรับตัวได้และความเจ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวเกวลินเลยเอ่ยบอกคนด้านบนให้ขยับ

ปั่ก!!ปั่ก!!ปั่ก!!

"อ่า โอ้ว...ซี้ดดด"เควิลสูดปากออกมาเมื่อร่องของหญิงสาวแน่นจนเขาอยากรุนแรงกับเธอแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไว้เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกของคนตัวเล็กเขาไม่อยากทำอะไรรุนแรง

ปั่ก!!ปั่ก!!ปั่ก!!

"อ่า อ๊ะ ซี้ด สะเสียว อ่า"เกวลินปล่อยเสียงครางไม่เป็นซับเมื่อลำเอ็นใหญ่กระแทกเข้าออกที่ร่องแคบและเริ่มหนักหน่วงขึ้นทุกที

ตั่บ!!ตั่บ!!ตั่บ!!

"อ่า หนูตอดพี่แน่นมากที่รัก"เควิลซอยสะโพกเข้าออกอย่างหนักหน่วง จนร่างบางของคนใต้ร่างโยกขึ้นลงตามแรงกระแทก

"อ่า ป๋า..นุหนูไม่ไหวแล้ว"

"อ่า พร้อมกันที่รัก"

ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บ!!

ตั่บบบบบ!! พั่บ!! พั่บ!! พั่บ!!

"อ๊าสสสสสสสสสสส/อ๊ายยยยยยยยยย"

เควิลเริ่มซอยสะโพกถี่ๆจนทั้งเขาและเธอกระตุกเกร่งนํ้ารักมากมายถูกฉีกพ้นเข้าไปยังร่องแคบจนหมดทุกหยดทำให้หญิงสาวรู้สึกอุ่นวูบวาบในท้องน้อย

เควิลทิ้งตัวซุกหน้าลงเข้าที่ซอกคอระหงอย่างเหนื่อยหอบ ปากหนาจูบลงที่ขมับางที่ชื่นไปด้วยเหงื่ออย่างรักใคร่และหวงแหน

"รักนะครับ"เควิลเอ่ยและจูบลงที่หน้าผากมนหนักๆอีกหนึ่งครั้งพร้อมส่งยิ้มหวานให้กับเมียตัวน้อยที่ส่งยิ้มให้เขาเช่นกัน

"หนูนอนเถอะเดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้จะได้นอนสบายๆ"คนตัวเล็กพยักหน้าเบาเบาเพราะตอนนี้เธอเหนื่อยจนจะหลับอยู่แล้ว เควิลถอดตัวตนออกช้าๆก่อนจากลุกขึ้นไปจัดการทำความสะอาดของตัวเองแล้วกลับออกมาเช็ดตัวให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนหลับปุ๋ยไปแล้ว

ทางด้านเพทาย

"โธ่โว้ยยยย!!ไม่ได้เรื่องสักคน"เพทายโวยวายลั่นห้องเมื่อลูกน้องยังตามหาน้องสาวเขาไม่เจอสักที

ผลัก!!

"นายครับนาย"แมททิวรีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มอย่างรีบร้อน

"มีอะไร"เพทายถามกลับเสียงกวนด้วยความไม่สบอารมณ์

"รู้แล้วครับว่าคุณหนูอยู่ที่ไหน"แมทรีบบอกออกไป

"อยู่ไหนยัยน้องอยู่ที่ไหน"

"คือคุณหนูโดนรถชนครับ"แมททิวบอกตามที่เขาได้รับรายงานมา

"ห๊ะ!!โดนรถชนแล้วตอนนี้ยัยน้องอยู่ที่ไหน?"เทพายหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อลูกน้องคนสนิทรายงาน

"แล้วใครชน" เพทายถามต่อ

"คนที่ชนคือไอ้คีย์คนของเควิลครับนายแล้วตอนนี้คุณหนูก็อยู่กับพวกมัน"เพทายขบกรามแน่น เมื่อรู้ว่าน้องสาวสุดที่รักอยู่ที่ไหนแล้วอยู่กับใคร

"มันคงไม่รู้ว่ายัยน้องเป็นน้องสาวฉันเพราะถ้ามันรู้มันไม่ปล่อยยัยน้องไว้แน่"เพทายเอ่ย

"เอาไงดีครับนาย"แมททิวเอ่ยถามเพราะถ้านายสั่งมาแค่คำเดียวเขาก็พร้อมจัดการให้ทันที

"จับตาดูมันไว้ก่อนเพราะฉันยังไม่อยากให้มันรู้ว่ายัยน้องเป็นน้องสาวของฉัน ฉันกลัวยัยน้องจะไม่ปลอดภัย"เขารู้จักเควิลดีเท่าเท่าที่มันรู้จักเขาดีนั้นแหละ การที่มีจุดอ่อนของศัตรูอยู่ใกล้ตัวมีหรือคนอย่างมันจะไม่กำจัดจุดอ่อนหรือเอามาต่อรองเพื่อจะเล่นงานเขา

"ครับนาย"

"ยังไงซะฉันไม่ปล่อยให้ยัยน้องอยู่กับมันนานหรอก"เขาต้องหาโอกาศที่จะตลบหลังมันก่อนจะหาทางทำให้มันเจ็บเหมือนที่เขาเจ็บ

"พวกแกแยกย้ายออกไปทำตามที่ฉันสั่งแล้วคอยรายงานความเคลื่อนไหวของมันให้ฉันฟังตลอดด้วย"

"ครับนาย"ลูกนายทั้งห้าคนตอบรับก่อนพากันเดินออกจากห้องไป

ตุบ!!

"ไอ้เควิลกูจะทำให้มึงเจ็บยิ่งกว่ากูคอยดู"เพทายทุบกัมปั้นหนักๆลงที่โต๊ะทำงานด้วยความครียดแค้น

ทางด้านเควิลกับเกวลิน

จุ๊ฟ^__^

เควิลนอนมองคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดพร้อมพรหมจูบที่แก้มนวลอย่างรักใคร่ มันอาจจะดูเร็วเกินไปสำหรับใครหลายๆคนที่จะรักใครคนหนึ่งแต่สำหรับเขามันไม่เกี่ยวกับเรื่องของเวลามันขึ้นอยู่ที่ใจ...มันอาจจะฟังดูนํ้าเน่า...คุณเชื่อในรักแรกพบหรือเปล่า?ถ้าคุณเชื่อคุณก็จะเข้าใจความรู้สึกของเขาที่มีต่อสาวน้อยในอ้อมกอดคนนี้

''อื้ม~''คนในอ้อมกอดเริ่มขยับตัวและงัวเงียตื่นขึ้นมา มือหนาลูบไล่ไปตามเส้นผมยาวนุ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมสั่งยิ้มหวานให้คนตัวเล็ก

''ตื่นแล้วเหรอครับ...หิวหรือยังหือ''เควิลถามคนตัวเล็กในอ้อมกอด

"หิว...เจ็บด้วย"เกวลินบอกเพราะเธอรู้สึกเจ็บตรงน้องสาวเมื่อเธอขยับตัว

''เจ็บมากเหรอพี่ขอโทษนะที่ทำให้หนูเจ็บ''เขารู้ว่าเธอเจ็บตรงบริเวณน้องสาวแน่นอนว่ามันต้องเจ็บเพราะมันเป็นครั้งแรกของเธอแถมของเขาก็ใหญ่ตามมาตรฐานของคนยุโรปอีกเธอเลยยิ่งเจ็บถึงเขาจะพยายามทำเบาๆแล้วก็ตาม

"ไม่เป็นไรค่ะพี่วินอย่าโทษตัวเองสิคะ" เกวลินรีบบอกออกไปเพราะกลัวว่าอีกคนจะไม่สบายใจ

''ทำไม่น่ารักแบบนี้ล่ะครับ ฟอดดด''เควิลอดที่จะหอมเข้าที่แก้มนวลหนักๆอย่างเอ็นดูไม่ได้

''หิวแล้วว''เกวลินเอ่ยบอกเสียงใส

''ครับ ทานข้าวแล้วหนูจะได้ทานยา''เควิลว่าแล้วก็ลุกขึ้นจัดการอุ้มเมียตัวน้อยไปทานข้าว

''เราอยู่ที่นี่กี่วันค่ะ''เกวลินเอ่ยถามขึ้นระหว่างนั่งทานข้าวอยู่ที่บนตักแกร่งของเควิล โดยมีเควิลทำหน้าที่ป้อนข้าวให้คนตัวเล็ก

''3 วันครับถามทำไมหืม''

''เปล่าค่ะหนูแค่อยากอยู่ที่นี่กับพี่วินนานๆ''ใบหน้ามนซุกลงที่ซอกคนแกร่งอย่างออดอ้อน

''เดี๋ยวพี่พามาอีกถ้าหนูอยากมา'' เควิลบอกเมียหมาดๆของเขาออกไป

''จริงนะคะพี่วินน่ารักที่สุดเลย ฟอดดด''คนตัวเล็กหอมเข้าที่แก้มสากหนักๆหนึ่งฟอดจนคนโดนหอมอดยิ้มไม่ได้

''รักพี่นะ''

''พี่ก็รักหนูครับรักมาก''

ไม่ต้องมีคำบรรยายไดๆสักคำให้ลึกซึ้ง~