เช้าวันใหม่เป็นอะไรที่แสนสดใสสำหรับใครหลายคนแต่มันไม่ใช่กับยิหวา เพราะตั้งแต่เธอนั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของซีนอนแถมยังอยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นทั้งคืนอีก พอตื่นมาแทนที่จะปล่อยเธอออกไปจาก แต่เขานั้นกลับทำเป็นเมินเฉยนั่งอ่านเอกสารอะไรของเขาอยู่ก็ไม่รู้อยู่นาน2นานตั้งแต่ที่เธอนั้นตื่นขึ้นมา
"เมื่อไหร่จะปล่อยให้ออกไปสักที ฉันอยากอาบน้ำ" ยิหวาลุกออกจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ประตูห้องเธอมองไปที่ตัวสแกนลายนิ้วมือด้วยความสิ้นหวังก่อนจะเดินกลับมาหาซีนอนที่ยังคงนั่งอ่านเอกสารอยู่
"เข้าไปอาบสิ ใช้เสื้อผ้าพี่ก่อนก็ได้"
"ไม่เอา ไปเปิดประตูให้หวาเดี๋ยวนี้เลยนะ" เธอเอื้อมมือเข้าไปยึดแขนของซีนอนให้ลูกออกจากเตียง ทำให้มาเฟียจำเป็นต้องวางเอกสารในมือลง
ความกลัวที่เคยมีต่อซีนอนนั้นถูกพับเก็บเอาไว้ ยิหวามองสบตาคมอย่างไม่นึกที่จะเกรงกลัว ตอนนี้เธอไม่สนว่าเขาจะเป็นใครใหญ่มาจากไหนแต่เขานั้นไม่มีสิทธิ์มา
