Kutay artık Pars ile konuşmanın zamanı geldiğini düşünüyordu. Sıla ile yaptığı görüşmeden sonra o taraftan hiçbir ses çıkmamıştı. Bu sessizliğin olumlu olması kendi dileği idi ancak karşı taraftan aynı olumlu yaklaşımı alıp alamayacağı soru işaretiydi. Ne derler? Susmak kabullenmektir... Bu söze bel bağlamanın ne kadar doğru olduğu tartışmaya açıktı. Bulunduğu durum içinde büyükler doğru söylemiştir diye kendini avutuyordu. Levent daha temkinli yanaşma taraftarıydı. Kutay yerine Pars ile kendi konuşacaktı. Bir nevi aileler görüşmesi gibi... Parsın kendi karşısında daha sakin olacağını, Kutay olursa yine delirip saldırması ihtimalini bertaraf etmeyi düşündü. Fikrini kardeşine söylediğinde Kutay itiraz etti ancak Levent'in haklı gerekçeleri karşısında kabullendi. Levent, Parsın telefonunu