Magnus: My Mafia Husband

Chapter 6 : Philippines

Magnus' POV

Hatak-hatak ko ang trolley na dala namin, I can't help myself to ask if bakit ganito kadami ang dala ng babaeng 'to. Six luggage lang naman ang dala niya, without her personal hand-carry luxurious bags. Hindi ko tuloy malaman if uuwi pa ba siya o hindi na.

"Ang bagal naman..." irap pa nito sa akin. I chuckle, nakakatawa naman, ako pa nga ang nagkandasapid-sapid sa pagtulak ito pa ang may ganang magmaktol. Damn it!

Kung 'di lang talaga ako cariñoso, baka kanina ko pa ito pinapak ng beso de latigo.

"Magnus, I'm waiting." Dagdag pa ni Vanna. Suot nito ang aristokratang damit na kulay cream at flat sandals na itim. Nakabelt ang damit nito habang nakasuot naman siya ng itim na shades. She's a bit overdress, but I guess it suits her well.

"I'm coming." Ngiti ko sabay tulak sa bags. She request to have no bodyguards, even it's too defenseless for us, ay sumang-ayon ako. I guess this country is good enough in securities.

Nakabusangot si Vanna habang tila batang nailigaw sa aisle. Hawak nito ang mapa ng daan.

"What's with that thing?"

"We need it, baka maligaw tayo."

I laugh a bit. Nakakatuwa talaga ito.

"I've been here a lot, kaya no worries." Umismid ito saka nakataas-kilay na namaywang sa'kin.

"Ganoon ba? so maybe you know where is the freaking comfort room here, kanina pa ako naiihi." Pagmiminaldita nito.

I was surprised, kanina pa yata ito nagpipigil kaya pala ang bilis nito kung maglakad.

"Hey, are you deaf?" padyak pa nito.

"Calm down, baka maihi ka niyan," ngisi ko pa. Agad ko siyang sinamahan sa isang banda, mabuti na lang at sumunod kami sa magpamilyang may dalang bata, I sense na magbabanyo rin ang mga ito dahil dala nito ang gamit ng baby sa bag na cellophane type.

There's a diapper, a bottled milk and a powder.

I just remain silent as if alam ko ang papunta roon. Buti na lang at tama ang kutob ko.

Vanna immediately rush inside, parang nawala nga yata ang pagiging sosyal nito dahil halos magkandatapilok na ito sa pagmartsa.

Nailing na lang ako sa kaniya.

Hindi rin naman nagtagal ay natapos na ito. Nakaismid pa rin ang mukha nito at halatang ayaw akong kausapin.

"Are you hungry?" I asked her while carrying the bags. She just crossed her hands.

"I'm full."

"Sigurado ka?"

"Oo nga."

"Hmm, then maybe we need to go now, kailangan na nating humanap ng taxi."

"Wala ka bang sundo?" she still provoking my patience.

"Nope. Remember you consent to have no guards, no drivers, no extravagant entrance here, kaya sa ayaw at sa gusto mo, we will commute. Hindi naman siguro mahirap humanap ng taxi dito." I remain my patience.

Rinig ko ang pagbuntunghininga nito.

"We must stay in a hotel, bago tayo pumunta sa destination natin papuntang Aklan." Sabi ko pa rito. First goal namin ang Boracay. Pero dahil nga late na ang oras at bukas pa sa hapon ang next flight, maghahanap muna kami ng malapit na hotel sa airport. Mabuti nalang at marami naman ang nagkalat na hotels doon.

"Come on, Magnus. Nagugutom na ako." Nabigla ako sa narinig, nasa hallway na kami't lahat ngunit ngayon pa ito nagrequest na kumain daw.

"Akala ko ba..."

"Kanina 'yon, nagugutom na ako," maktol ulit ni Vanna. I promise to stay calm. Nailing ako sa attitude nito. Sinasadya yata niyang pahirapan ako para makaganti.

"Alright, sa hotel na lang tayo kumain, mas safe, mas pormal, maraming mapagpipilian." Malumanay na sambit ko.

Mas sumimangot ang mukha nito at nilampasan ako. "Fine."

Nauna pa itong naglakad at lumabas sa building. Pumara ito na animo'y magrerenta ng isang exclusive car sa casa. "Hey, Vanna. Ako na, teka nga lang, halika nga rito," awat ko sa kaniya. Looking at her dress, the way she behave and her appeal, baka mapagkamalang call-girl siya dahil sa ayos niya.

"Ano ba kasi..."

"Ako na nga, baka madisgrasya ka pa sa pinag-gagagawa mo!" Bara ko sa kaniya. Wala siyang nagawa kung 'di sumimangot. I am just protecting her, she's a brat. A hard-headed one!

Mabuti na lang at may dumating, agad na nitong inasikaso ang dala namin at mabait din ito sa gaya naming bakasyonista.

"Sa RWorld Hotel na lang po kayo, sir, ma'am. Malapit lang po 'yon, para 'di na kayo ma-late sa byahe. Convenient na rin po." Sabi ng matandang driver sa amin.

"Thank you so much," I just replied.

Hindi kami nakaligtas sa tanong nito.

"Bagong kasal po ba kayo?"

"Hindi pa po, ikakasal pa lang." Sa sinabi ko ay isang malakas na paghikab ang ginawa ni Vanna, rason para mapailing ako.

She's making a scene again.

"Nandito na po tayo, ma'am, sir. Enjoy po kayo. Maraming salamat po!" The driver is very accommodating. Dahil sa attitude nito, nilakihan ko ang bayad, I feel that he needs more income today. I am willing to help him in my own way.

Nang makababa kami sa hotel ay agad kaming inasikaso ng mga staffs.

Papasok na kami ni Vanna, and I hold her in her waist, trying to control her. Kanina pa kasi ito nagdadabog.

"Bahave your self, Vanna. Baka hindi ako makapagpigil." Babala ko sa kaniya, mahina ko siyang binulungan.

"Don't you dare." Ngiti nito saka inirapan ako.

Nang nasa reception area na kami ay ako ang panay kumausap sa staff, I just choose a regular suite for couple. Isang araw lang naman kami doon.

Nang mabigay ang susi ay agad kaming pumaloob sa elevator. Nasa sixth floor ang kwarto namin. Dahil kami lang ang dalawa ang nandoon, I just hold her waist, letting my body feel her heat. Hindi naman kumibo si Vanna. Nakatayo lang ito, heading the door, waiting it to widely open.

I manage to travel my left hand to his left bum, agad niya akong siniko.

"Don't you try to do any move, Magnus. Baka puluputin ko 'yang sa'yo!"

"I'm waiting, my dear." Ngisi ko pa.

"Ang manyak mo talaga." Irap nito.

"Don't you find me irresistible?" I asked her with daring voice.

"Not in my dreams," irap ulit nito saka mahinang natawa. Medyo naapakan niya ang p*********i ko, because of what she said, naisip ko tuloy na tudyuin pa siya lalo.

Hindi pa bumubukas ang pintuan, kaya naisip kong siilin siya ng mabilisang halik. Nasubsob siya sa isang banda habang hawak-hawak ko ang dalawa niyang kamay para 'di na siya makapalag. I kiss her softly, smooth and full of emotion, halos nilililok ng dila ko ang bibig niya. I felt her response. Nanginginig ang tuhod niya, ramdam kong dumadaosdos siya sa kaniyang kinatatayuan. She even moan.

Nang marinig na nagbukas na ang pinto ay mabilis akong lumayo. Nauna akong lumabas at tila walang nangyari sa loob.

Nakita ko siyang nabitin sa ere. I know, she like it. Alam kung nasarapan siya sa halik ko, hindi lang niya inaamin.

I let my distance to her, ayokong makita siyang namumula. Nakita ko lang siyang sumunod. Tahimik na nakahawak sa sariling labi. Nang makita ang kwarto namin ay agad ko itong binuksan. Nauna akong pumasok, saka hinintay siya.

Vanna left speechless, timid, a bit nervous and I guess nahihiyang tingnan ako sa mata.

"Oorder lang ako ng pagkain," basag ko sa katahimikan niya.

"Busog ako." Nahinto ako sa narinig.

Kanina, ang sabi nito, gutom umano siya, but, how the earth ngayon naman ay busog na raw siya.

"Don't tell me, that my kiss can make you full?" tudyo ko pa.

Galit siyang tumingin sa akin saka mahina akong tinadyakan sa hita. "Napakamanyak mo talaga, Magnus. Isusumbong kita kina kuya!" I see Vanna's mannerism, para itong batang nagmamaktol ngayon.

Imbes na mainis ay parang hindi ko mapigilang matawa sa kaniya.

"Come on, we're just alone here, and let me remind you, dear. I am your fiancee, I can do what I want, hawak ko ang ticket mo, remember?" Ngisi ko pa.

"Argh! Nakakainis ka!" sapak pa nito sa braso ko, mabilis ko naman siyang sinangga kaya na-out of balance siya, mabuti na lang at mabilis kong nahapit ang beywang niya.

I stare to her little face now. Ganoon din siya.

"Don't you dare...do it again..."

I listened her intonation, parang mas nais pa yata ito ang ikalawang sinabi niya. I do it again.

I kissed her. I kissed her deeper, sensual and wilder.

Mabuti na lang at tumunog ang pintuan, kung 'di siguro'y baka nasaniban na ako ng kalibugan at tutuhugin ko na talaga 'tong bratenelang 'to.

Agad umayos si Vanna. Halatang nawala sa huwisyo at nanlambot, nasandal ito sa isang couch.

"Food delivery." Narinig namin, saktong-sakto, gutom na rin ako.

Nakakagutom kasama ang gaya ni Vanna.

Nang mabuksan ang pintuan ay ipinasok ng staff ang trolley ng pagkain. Nakatakip ito ng silver cover. Agad niyang pinatong iyon sa circular table na nasa gitna ng room, para itong dining table sa mga high classed resto. A simple white table cloth, a typical red roses in the middle and a champagne inside a kiosk of iced bucket.

"The food is ready, sir, ma'am." Saad ng staff saka maagap na umalis. Agad ko naman itong binigyan ng tip.

Nang maisara ang pinto ay agad kong pinaghatak ng upuan si Vanna.

"Come on, sit." Tila utos na tawag ko rito. Hindi pa kasi ito kumilos at nanatiling nanlalambot sa gilid.

"Vanna." Tawag ko muli.

"I'm...i'm..."

"Kakain ka ba o kakainin kita?" My voice is serious.

Nakita ko ang paglunok ng laway niya, halatang ninerbyos. Agad itong tumayo at umupo sa upuang hawak ko. Nang maiayos ang pag-upo niya'y naupo na rin ako sa harap niya.

"Let's eat." Pormal na sambit ko.

Tahimik lang siyang kumuha ng kubyertos at kumain. The food is well-prepared. Beef steak iyon with a side dish of green and carrots. May fruits din sa gilid at sweets na parang ube halaya.

"Madali ka naman pala kausap." Mahinang usal ko kay Vanna. I see her shaking, tila natatakot ito. Mabilis kong hinawakan ang kamay niya.

"Don't be scared, masanay ka na sa akin, Vanna. I am just like this, but, I can't afford to hurt a woman, not even you." Sinserong sambit ko.

Tumango lang ito saka sumubo ng pagkain. "I understand, Magnus. I am just shaking because the aircon is too cold. Pwede mo bang pahinaan. Magkakasipon ako nito!" iniba niya ang usapan.

Nailing na lang ako sa hilatsa ng bibig niya. Kahit kailan talaga, pasaway talaga ito. Akala ko pa nama'y nakuha ko na ang presensya niya.

Agad kong tinungo ang aircon at pinahinaan iyon. Nang makabalik sa table ay nakangiti na itong hawak ang baso ng champagne.

"Cheers, Magnus. Inom tayo," ngiti ni Vanna. Iniabot niya ang baso ko, agad ko naman itong ininum saka ngumiti.

I continued to eat, but, I feel uneasy, parang nahihilo ako. Damn it!

Nakikita ko na lang ang pag-blurred ng paningin ko, ang tanging nakita ko na lang ay ang mukha ni Vanna na inuubos ang basong hawak-hawak niya.

"I'm sorry, Magnus." Narinig ko pa rito bago pa ako tuluyang nakatulog.

If I'm not mistaken, pinainom yata ako ni Vanna ng pampatulog. Hindi ko alam kung ano ang plano niya. But in this case, she want to escape without me, ginamit niya lang ako para makauwi dito sa Pilipinas.

When I wake up, hindi ko alam ang nangyari't ilang oras ba akong tulog. Ganoon pa rin ang hitsura ko na nakasalampak sa dining table. Nakita ko ang isang papel. Sulat iyon ni Vanna.

Napatiim-bagang ako habang hawak iyon. Agad ko itong binasa.

Dear, Magnus

I'm sorry, I tried to handle this. But I'm afraid na madadamay ka sa plano ko. I want to escape. I know you want to help me, but I also want to find my real brother here in the Philippines. Please don't bother to find me. Hayaan mo muna ako. Tatawag ako sa'yo, please don't call my parents.

Love,

Vanna.

Napabuntonghininga na lang ako habang hawak ang papel na iyon. If she's looking for her real brother, she needs me. Hindi niya alam ang kaya ko, I can help her.

"Napakapasaway talaga!" sambit ko sabay kuha sa mobile phone ko. Agad kong tinawagan ang associate ko, magaling itong tracker.

"Hello, bro. Please help me. I need you to find my fiancee..."