บนใบหน้างดงามพิลาศล้ำมีดวงเนตรกลมโตกระจ่างใสกะพริบปริบๆ สองที พาแพขนตาดำหนางอนยาวคล้ายปีกผีเสื้อกระเพื่อมไหวเบาๆ โม๋เอ๋อร์พลันเข้าใจได้ไม่ยากว่า
ที่แท้เจ้าบ่าวของนางก็อยู่กับหญิงอื่นนี่เอง!
ว่าแต่ เรือนของอนุนางนั้นอยู่ทางใดหนอ นางต้องการไปทวงคนของนางคืน
โฉมสะคราญในอาภรณ์สีแดงมงคลจึงพลิกกายระหง เดินไปทางมุมเฉลียง ที่ได้ยินเสียงกระซิบเมื่อครู่ทันที เพื่อถามไถ่ให้แน่ชัด ว่าจะไปล่อลวงเจ้าบ่าวให้กลับมาจากเรือนใด?
แต่เมื่อเดินมาถึงจึงได้พบเพียงความว่างเปล่า ไร้เงาเจ้าของเสียงนั้นเสียแล้ว
หึ! หายหัวไปแล้วรึ! ไม่เป็นไร ข้าเดินหาเองก็ได้!
เรียวขางามใต้ชายผ้าสีแดงว่องไวเท่าทันความคิดยิ่งนัก โม๋เอ๋อร์หมุนกายจนอาภรณ์พลิ้วสะบัดก้าวเท้าฉับๆ ออกนอกเรือนทันที
หยูเสวี่ยเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่ร้องร่ำในใจว่าแย่แล้ว...
บนชั้นสองของเรือนหมิงเสียง
เงาร่างสูงใหญ่ดำทะมึนเดินเข้ามาภายในห้องส่วนตัวแล้วถอดชุ
