[EP.4] สิ่งตอบแทนคือ(นํ้าตา)
819 Words
@ร้านนั่งชิล
"ที่นี่บรรยากาศดีจังเลยเนอะเบลล์ เราชอบมากๆเลย เป็นธรรมชาติสุดๆ" เจด้าหันไปมองรอบๆร้านแล้วระบายยิ้มเอ่ยออกมา มันเป็นร้านขนาดกลางไม่เล็กมากไม่ใหญ่มาก การตกแต่งและแบ่งสัดส่วนร้านอย่างลงตัวทำให้ร้านนี้ดูดีน่าสนใจแล้วก็ดึงดูดสายตาจากลูกค้า เขาใช้ต้นไม้และดอกไม้นานาชนิดเป็นฟอนิเจอร์ในการตกแต่งร้านมันดูเป็นธรรดา ร่มรื่นและผ่อนคลาย เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่สีเขียวไปหมด
"ใช่เราก็ชอบ นิวนี่รู้จักร้านดีๆเยอะเลยเนอะ" เฌอเบลล์เอ่ยตอบเจด้า ก่อนจะหันไปชื่นชอบออนิวที่เป็นคนหาร้านเพื่อฉลองที่เธอสอบได้อันดับหนึ่ง
"เราก็ต้องหาร้านที่ดีที่สุดอยู่แล้ว" ออนิวพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้กับเฌอเบลล์ พร้อมกับสายตาที่จ้องมองกันอย่างสือความหมาย
"กินกันเถอะเราหิวแล้ว" เจด้าแทรกขึ้น เพราะตอนนี้กระเพาะน้อยๆของเธอกำลังประท่วงขออาหาร ออนิวหันไปจิ๊ปากไม่พอใจใส่เจด้าที่ขัดจังหวะ ส่วนเจด้าเพียงแค่หยักไหล่เล็กน้อยแล้วก้มลงสนใจอาหารตรงหน้า
"เฮ้อออ อิ่มจังตังค์อยู่ครบ" เจด้าเอ่ยขึ้นหลังเดินออกมาจากร้านที่มื้อนี้ออนิวอาสาเป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง เฌอเบลล์หันไปยิ้มบางๆให้กับเจด้า ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นร่างใหญ่ที่คุ่นเคยของใครคนหนึ่งที่เธอเฝ้าจะพบเจอมาตลอด เดินออกมาจากร้านที่อยู่ฝั่งตรงข้าม และตอนนี้เขากำลังจะขึ้นรถออกไป
เมื่อเห็นดังนั้นเณอเบลล์ก็รีบหันไปหยิบแผ่นกระดาษผลการสอบออกจากกระเป๋าเป้ของเธอที่ออนิวถืออยู่ แล้วรีบวิ่งข้ามถนนไปอีกฝั่งที่มีรถคันหรูของคาร์ลอสจอดอยู่
"บะ เบลล์ จะไปไหนเบลล์ เบลล์" เจด้าร้องขึ้นอย่างตกใจที่อยู่ๆเฌอเบลล์จะรีบวิ่งออกไป พร้อมกับข้ามถนนไปอีกฝั่ง
"เบลล์ รีบตามไปเร็ว" ออนิวมองตามแผ่นหลังเล็กก่อนจะหันมาบอกกับเจด้า
รถที่กำลังจะเคลื่อนตัวออกไปจากหน้าร้านทำให้เฌอเบลล์รีบเร่งฝีทางของตัวเอง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเพราะรถมันไปเคลื่อนตัวออกไปแล้ว
"คุณหนูเฌอเบลล์วิ่งตามเราครับนาย" ชาร์ลีที่หันไปมองกระจกด้านข้างที่สะท้อนเงาของเฌอเบลล์ที่กำลังวิ่งตามรถมาอย่างไม่มีท่าว่าจะหยุด
"เอาไงดีครับนาย" ชาร์ลีถามต่อ
"ขับต่อไป" คาร์ลอสบอกเสียงเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจคนตัวเล็กที่วิ่งตามมาเลยแม้แต่น้อย และเขาก็ไม่เสียเวลาที่จะต้องหันไปมองด้วย
"แต่~..." ตาเหลือบไปมองร่างเล็กที่วิ่งตามกับร่างใหญ่ของผู้เป็นนายที่นั่งอยู่เบาะทางด้านหลังสลับกับไปมา อย่างคิดไม่ตก
"อย่าให้ฉันต้องพูดซํ้า" พูดเพียงแค่นั้นก่อนที่เปลือกตาหนาทั้งสองข้างค่อยๆปิดลงเหมือนไม่อยากรับรู้อะไร ส่วนชาร์ลีก็ทำได้เพียงทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย เขาเลิกสนใจคนที่วิ่งตามแล้วหันไปสนใจถนนตรงหน้าแทน แม้จะนึกสงสารอยู่ก็ตาม
"ครับ"
"พี่คาร์ลอส รอหนูเบลล์ด้วย" ร่างเล็กของเด็กหญิงที่ดูในชุดยูนิฟอร์มนักเรียนวิ่งตามรถหรูไปอย่างไม่คิดชีวิต ในมือเล็กกำแผ่นกระดาษผลสอบไว้แน่นเพราะกลัวว่ามันจะปลิวหายไป เดี่ยวเธอจะไม่มีให้พี่คาร์ลอสของเธอดู
"รอหนูเบลล์ก่อน พี่คาร์ลอส อึก" เธอยังคงวิ่งตามรถไปเรื่อยๆจนมันวิ่งห่างออกไปไกลแต่เธอไม่ละความพยายามที่จะเอาผลคะแนนสอบไปให้กับคาร์ลอสดูด้วยตัวเอง มันคงเป็นอะไรที่มีความสุขมากเมื่อเห็นสีหน้าที่เขามองมายังเธอด้วยสีหน้าภูมิใจ
พรึบ ตุ๊บ
"โอ้ยย!!" ร่างเล็กสดุดล้มลงไปนอนราบกับพื้นถนน โชคดีที่ยังไม่มีรถผ่านไปมา เฌอเบลล์ค่อยหยัดตัวลุกขึ้นนั่งเธอก้มลงมองบาดแผลที่หัวเข่าและฝ่ามือ ที่มีแผลถลอกเป็นทางยาวก่อนที่เลือดสีแดงสดจะค่อยๆไหลออกมา
"อึก พะ พี่คาร์ลอส์ อืออออ" เด็กสาวเงยหน้าขึ้นจากบาดแผล แล้วมองไปที่ท้องถนนตรงด้านหน้าด้วยสภาพนํ้าตานองหน้า
"เบลล์!!" เสียงออนิวกับเจด้าดังขึ้นพร้อมกัน แล้วพากันวิ่งเข้าไปประคองร่างเล็กของเฌอเบลล์ขึ้น
- Writer
