“ว๊าว!...นุ่มสบายอะไรอย่างนี้ นี่คงเป็นหนังเสือดาวแท้หรือว่า...เอ...มันอาจจะเป็นใยสังเคราะห์ก็ได้ แต่นิ่มมากเลย สงสัยว่าถ้าพี่ปราณกลับมาหนนี้ต้องให้ผัวเราหาเตียงกับเก้าอี้แบบนี้ไว้ในห้องนอน จะได้นอนแบบสบายใจกันไปเลย”
หล่อนพูดกับตัวเองแล้วยิ้ม ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เอนตัวบนเก้าอี้ลายเสือแสนนุ่มและเปิดหนังสือเล่มเล็กที่เลือกมาอ่านผ่าน ๆ ตาจนกระทั่งถึงบทเลิฟซีนที่ทำเอาหล่อนตาวาวอีกหน
“ว๊าว! นี่มันนิยายแปลเหรอ นิยายอีโรติกนี่บทรักร้อนแรงเป็นบ้า”
หล่อนเหลือบมองบนชั้นหนังสือที่หยิบเล่มในมือมาเมื่อครู่ก็ยิ้มออก
“นิยายแบบนี้มีเยอะจัง เห็นวางอยู่หลายเล่ม สงสัยคนบ้านนี้ชอบอ่านแบบนี้ แต่ผู้ชายไม่น่าจะอ่านหนังสือนิยายรัก ๆ แบบผู้หญิง สงสัยว่าจะเป็นแม่ของพี่ปราณแน่ ๆ เลย...ฮ๊าว!”
บ่น ๆ ก็อ้าปากหาวเสียอย่างนั้น จริง ๆ แล้วเนื้อหาในนิยายไม่ได้น่าเบื่อ มันออกจะน่าตื่นเต้นด้วยซ้ำแต่เป็นเพราะวันนี้หล่อนเสียพล
