Chapter 21
Pagpasok ko sa room namin ay nanibago ako. Wala akong tinitignan at wala akong iniintay. Napangalumbaba na lang ako sa lamesa ko.
Ano kayang pinagkakaabalahan niya at hindi siya pumasok? Totoo bang masama ang pakiramdam niya at may sakit siya?
Pero kanina naman hindi ko naramdaman na may sakit siya. Nag-aalala na ako. Lalo na kagabi nung makilala ko ang mga kuya nila. Hindi ko maiwasan ang mangilabot! Parang ang dilim ng atmosphere namin habang kumakain kagabi.
"Uyy! Namimiss mo na siya, 'no?" Tukso ni Kristel.
Napatingin naman ako sa biglang pagsulpot niya. Nang-aasar na naman siya! Pero totoo, namimiss ko na nga siya. Sobra!
"Hindi 'no! Ito talaga kung anu anong nasa isip," sabi ko sa kanya. Pero alam ko naman sa loob loob ko na namimiss ko na talaga 'yung mga ginagawa k
