ตอนที่ 20
“กูถามว่าพวกมึงมาทำอะไรกัน!” พสุตวาดลั่น ทุกคนต่างพากันเงียบไม่มีใครกล้าพูด “อีชบา! มึงมาทำอะไรกัน!”
“ค...คือว่าพวกฉันมาจับปอบจ๊ะพ่อพสุ”
“มึงมาจับปอบ? มึงก็ควรจะอยู่กับไอ้เมฆไม่ใช่รึ! แล้วมึงไปทำอะไรข้างไอ้พายุ!”
“คือว่า...ฉันก็แค่ตามพี่พายุให้มาช่วยจะบปอบจ๊ะ นู้นจ๊ะยัยจีนมันแอบออกจากบ้านมาตอนดึกๆ มันต้องเป็นปอบแน่เลยจ้ะ!”
“ไม่จริง! ข้าไม่ได้เป็นปอบนะ ไม่มีใครฟังข้าเลย ข้าพยายามจะอธิบายตั้งหลายรอบแล้ว”
“ข้าไม่เชื่อ! ถ้าไม่ใช่เอ็งแล้วมันจะเป็นใคร! นัขบามันเห็นเอ็งแอบออกมากลางค่ำกลางคืนหลายวันแล้ว!” พายุพูดพร้อมชี้หน้าหวังจะเข้ามาจับตัวฟางลี่
“อย่าให้ข้าต้องพูดซ้ำ! ใครที่มันแตะต้องเมียข้า ข้าไม่ไว้หน้ามันแน่!” เหนือเมฆพูดคำขาด สายตาจ้องมองพายุแย่างไม่ขาดสาย มือหนายังคงกุมมือเมียรักไว้แน่น
“ถ้าเอ็งไม่ได้เป็นปอบ เอ็งมาทำอะไรกลางค่ำกลางคืนห๊ะนังจีนเมียโจร!”
“คือว่า...” ร่างบา
