ตอนที่ 2
หลายเดือนต่อมา
บ้านเสียงดังโครมคราม ภายในห้องของผู้เป็นแม่มีผู้คนวิ่งเขาออกสนั่นหวั่นไหว ผู้เป็นพ่อเดินวนไปมาทั่วบ้านเพราะตื่นเต้น
ตอนนี้แม่ฟางลี่กำลังจะคลอดลูกคนที่สาม เราและพี่ชายถูกจับให้นั่งอยู่กับที่ เพื่อไม่ให้ไปเดินเพ่นพ่านรบกวน โดยอาขามและอาคอยเป็นคนจะบเฝ้าพี่เหนือสมุทร และเราอยู่ในอ้อมกอดของอาชิด
เขาจับเราให้นั่งตักพร้อมโอบกอดไว้แน่น ปานว่าเราเป็นเด็กกระโปกไม่รู้ภาษา ไม่พอเขายังเอาหน้ามาวางพักไว้บนหัวเราอีก เปียที่แม่ถักให้มันจะเละนะโว้ย!!!
แต่นับวันเราก็เริ่มเหมือนเด็กลงไปทุกที สงสัยเอ๋อ แต่เป็นเด็กมันดีก็เหมือนกันนะ จะได้ไม่เป็นเมน หรือที่สมัยนี้เขาเรียกกันวันระดู
“เตรียมนะเจ้าคะ เตรียมเบ่งเจ้าคะ!” เสียงหมอตำแยในหมู่บ้านซุ้มโจรพูด “อีบัวตูมน้ำร้อนได้หรือยังโว้ย!”
“ได้แล้วจ๊ะแม่!!!” น้าบังตูมตะโกนตอบพร้อมกับรีบถือหม้อน้ำร้อนเดินเข้าไปในห้องของแม่ หมอตำแยผู้นี้เป็น
