บทที่17

1022 Words

โอ๊ะ!! ฉันตกใจเมื่อเห็นรอยแดงเป็นจ้ำเต็มตัวผ่านกระจกที่ติดอยู่ในห้องน้ำ รอยแดงพวกนี้เห็นชัดเกินไปแล้วโดยเฉพาะบริเวณแถวซอกคอ ฉันก้มลงสำรวจตัวเองผ่านร่างเปลือยเปล่าก็พบรอยแดงทั่วไปหมดเลย แล้วแบบนี้ฉันจะมีหน้าไปเจอใครได้เนี่ย! ไม่ได้การซะแล้วกะว่าจะลงไปข้างล่างด้วยชุดสบาย ๆ เพราะฉันยังรู้สึกไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ แต่คือต้องกลายเป็นใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวเพื่อปกปิดเอาไว้ แต่ก็ยังเห็นบริเวณคออยู่ดี ดังนั้นฉันจึงหยิบผ้าพันคอเก๋ ๆ มาพันไว้ซะ คือคนทั่วไปต้องคิดว่าฉันป่วยแน่ ๆ อ่ะถึงแต่งตัวมิดชิดซะขนาดนี้ อากาศร้อนแทบตายยังมีหน้าเอาผ้าพันคอมาพันอีกใคร ๆ ต้องคิดว่าฉันเป็นพวกประหลาดแน่ ๆ อย่างน้อยก็มีละหนึ่งคนตรงหน้านี่ไง “น่าจะป่วยหนักนะเนี่ย แต่งซะมิดชิดเชียว” จักรามาไวกว่าที่คิดเพราะฉันลงมารอเขาไม่ถึง 5 นาทีเขาก็โผล่มาพร้อมกับมอเตอร์ไซด์คันโปรด แต่ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขาหรอกเพียงแค่ยิ้มแห้ง ๆ ให้เท

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD