Chapter 8
1313 Words
เช้าวันต่อมา....
ฉันค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก หัวมึนไปหมดสงสัยเมื่อคืนฉันจะดื่มเยอะไปไม่มีสติเลย ฉันค่อยๆลุกขึ้นสะบัดหน้าไล่ความมึนงงของตัวเองออก มองไปรอบๆเจออิตาแบล็คลิสต์ในสภาพเปลือยเปล่าโผล่ออกมาครึ่งตัวไม่ใส่อะไรเลย
"กริ๊ดดดดดดดด!!!!!"
ฉันกริ๊ดดังลั่นห้องเมื่อเห็นสภาพของตัวเองกับไอ้แบล็คลิสต์ในสภาพล่อแหลมแถมตามตัวฉันมีแต่รอยดูด ฉันยกเท้ากระทืบมันตกเตียงทันที ไม่นะความบริสุทธิ์ของฉัน ฮือออออ TT
ผลั๊วะ!!!!
"โอ๊ยยย บ้าเอ้ย!! เจ็บนะโว๊ยยยยย"
ฉันร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นตัวสั่นไปหมด นี่ฉันกับเพื่อนสนิทได้กันเองเหรอเนี้ย ฮืออออออ
"ไอ้แบล็คลิสต์แกขมขืนฉัน ไอ้เลว!! ไอ้ชั่ว!!!"
ฉันชี้หน้าด่ามันก่อนจะปาหมอนลงไปใส่มัน มันค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหาฉัน
"ใจเย็นๆก่อนพะแพง "
"เย็นเหรอ? เหอะ!!! ฉันเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วแกให้ฉันใจเย็นอย่างนั้นเหรอ เราเป็นเพื่อนกันนะโว้ยยยยย แกทำแบบนั้นกับฉันได้ยังไง?!!! แกทำได้ยังไง ฮึกๆๆๆๆ"
ฉันร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น เขาเดินมานั่งลงข้างๆฉันก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด
"ใจเย็นๆก่อนสิพะแพง แกรังเกียจฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ? มีอะไรกับฉันมันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยเหรอ"
ฉันถึงกับชะงักไปผละออกจากเขาแล้วมองหน้าเขา ตอนนี้ใบหน้าของเขาไม่เหลือเค้าความเจ้าเล่ห์หรืออะไรทั้งนั้น มันดูเศร้าหมองแปลกๆจนฉันไม่กล้าแม้แต่จะด่าเขา
"มะ.. ไม่ใช่ ฮึกๆๆๆ กะ..ก็แค่เรา ฮึกๆๆ เราเป็นเพื่อนกัน นะ..นายก็มีแฟน ฮือๆๆ มันไม่เหมาะสม "
ฉันร้องไห้สะอื้นก่อนจะมองหน้าเขาด้วยแววตาที่สับสน เขาดึงตัวฉันเข้าไปใกล้ก่อนจะยื่นมือมาเกลี่ยใบหน้าฉันอย่างแผ่วเบา
"วันนี้ฉันอยากจะคุยกับแกอย่างจริงจัง แกรู้ใช่มั้ยพะแพงว่าฉันรักแก ไม้ได้รักแบบเพื่อน"
พะแพงทำตาโตตกใจก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสั่น
"บะ...แบล็คลิสต์!! ฉะ..ฉัน คือ"
"เธอเคยรักฉันบ้างมั้ย จากนี้ไปฉันเป็นเพื่อนเธอไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีของเธอได้อีกแล้วพะแพง "
เขามองหน้าฉันเอ่ยออกมาเสียงสั่น หัวใจของฉันมันเต้นรัวอย่างตื่นเต้น ฉันรู้สึกดีกับเขาหรืออาจะรักเขาเช่นกันเพียงแต่คำว่าเพื่อนมันค่ำคอเราสองคนอยู่
"คือ.. ฉะ..ฉัน .... ฉัน "
"ถ้าเธอบอกมาคำเดียวว่าไม่เคยคิดกับฉันแบบนั้น ฉันจะไปจากชีวิตเธอ ฉันไม่สามารถทนเห็นเธอมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นได้หรอกนะ"
"ฮึกๆๆ ทีฉันยังทนเห็นนายคบกับคนอื่นมาได้ตั้งนาน !! แค่นี้ทำมาเป็นทนไม่ได้ กี่คนๆที่ฉันจะต้องเจ็บเพราะรู้ว่านายไปคบคนนั้นคนนี้ ฮึกๆๆ ไอ้เพื่อนเลว!! ไอ้คนเห็นแก่ตัว"
ฉันขึ้นเสียงใส่เขาเหมือนเขาจะช็อคกับคำพูดฉันจนนิ่งไป ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้แน่นตกใจจนตาโต ดะ..เดี๋ยวนะ มะ..เมื่อกี้ฉันพูดอะไรไป ฉะ..ฉันหลุดปากไปอย่างนั้นเหรอ? ไม่นะ!!
"พะ..พะแพง นะ..นี่เธอ!"
"บะ...แบล็คลิสต์ ฉะ..ฉันแค่ คือฉัน ลืมๆไปนะ คือว่า... อื้อออออออออ"
ฉันพยายามจะแก้ต่างให้ตัวเองแต่เขาไม่ยอมให้ฉันพูดแถมดึงฉันเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม ด้วยความที่ฉันมีใจให้เขาเหมือนกันก็เลยปล่อยตัวปล่อยใจจูบตอบเขาไป
จ๊วฟฟฟฟฟฟฟ
"อื้มมมมมม "
ฉันร้องครางออกมาก่อนเขาจะดันตัวฉันลงไปนอนราบกับเตียง เขาผละใบหน้าออกจากฉันเล็กน้อยเขาจ้องตาฉันแล้วยิ้มออกมา
"เธอรักฉันใช่มั้ย?"
เขาถามยิ้มๆแต่ฉันนี่สิเขินจนหน้าแดงแล้วอ่ะ >.///<
"คะ...คือ คือว่าฉัน"
"ถ้ายังพูดว่าเป็นเพื่อนกันอีก ฉันจะไปจากแกจริงๆนะพะแพง ฉันไม่ได้ขู่"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะผละออกจากฉัน ฉันรีบดึงท้ายทอยเขามาใกล้ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเอ่ยออกไป
"ฉะ...ฉัน ฉันก็รักนายแบล็คลิสต์!!"
ฉันพูดแค่นั้นเขาก็โน้มลงมาจูบฉันทันที คนหื่นแบบเขามันต้องทำมากกว่าจูบแน่นในสถานการณ์ที่ล่อแหลมแบบนี้
"อื้มมมมม ยะ...อย่า!!"
"ทำไมเรารักกันนี่นา กลัวฉันไม่รับผิดชอบเหรอ?"
ฉันมองหน้าเขาก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
"นายยังไม่พออีกเหรอ เมื่อคืนเราสองคน เอ่อออ"
ฉันไม่อยากพูดถึง พอเขาได้ยินก็หลุดขำออกมา
"ฮ่าๆๆ คนเสียบริสุทธิ์มันต้องเจ็บสิ เธอไม่เจ็บนั้นแสดงว่าฉันไม่ได้ล่วงเกินเธอ แต่จริงก็เกือบๆละ เธออ่อยฉันแต่เทกันกลางทางเฉย และตอนนี้ฉันไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปอีกเป็นครั้งที่สอง หึ!!"
"อื้อออออออออ"
เขาพูดจบก็จูบฉันทันทีก่อนจะเอามือมาลูบไล้ตามตัวฉัน สมองสั่งให้ห้ามเขาแต่ปฏิกิริยาสั่งให้คล้อยตามเขา โอ๊ยยยย พะแพงเอ้ย!! อีคนใจง่าย!!!
"อ๊ะๆๆ จะ..เจ็บนะ บะ..เบาสิ!"
ฉันดึงทึ่งผมเขาอย่างแรงเมื่อเขากัดหน้าอกฉัน ไอ้ซาดิสเอ้ย
"ก็มันหมั่นเขี้ยวนี่นา ขอเถอะนะพะแพง ฉันอยากให้เธอเป็นของฉัน และฉันอยากจะเป็นของเธอ"
พูดด้วยน้ำเสียงหวานบวกกับสายตาอ้อนแบบนั้นแล้วฉันจะปฏิเสธยังไง
"ยอมก็ได้แต่ถ้าแกทิ้งฉันเมื่อไหร่หละก็ แกเป็นศพแน่ไอ้แบล็คลิสต์!!!!"
"ครับไม่ทิ้งแน่นอน สัญญา"
- Writer
