เช้าวันต่อมาเพลิงพาสายชลไปเก็บแหตามเดิม วันนี้ร่างเล็กนั่งเก็บปลาอยู่บนบกใส่ไหรอเขา พอกลายเป็นคนแล้วสายชลก็รู้สึกว่าการแช่น้ำนาน ๆ ทำให้หนาวและเป็นหวัดง่าย เธอเลยไม่อยากลงน้ำแล้ว
“วันนี้ได้เยอะอีกแล้วค่ะ มีแต่ตัวใหญ่ ๆ ทั้งนั้นเลย เราเอาไปให้แม่หมดนี้เลยดีไหมคะ ไปกินข้าวบ้านโน้นกัน คุณเพลิงจะได้ไม่ต้องทำกับข้าว” เสียงใสเอ่ยกับคนที่ลอยคออยู่ในคลอง ขณะสองมือเล็กจับปลาน้อยปลาใหญ่ที่กระโดดเด้งไปมาบนแหใส่ลงไห
“ทำไม? เบื่อกับข้าวฝีมือฉันแล้วเหรอ” คนที่ลอยคออยู่กลางคลองถามพลางว่ายเข้ามาใกล้ฝั่ง
“เปล่าค่ะ แค่รู้สึกว่ากินข้าวด้วยกันหลาย ๆ คนแล้วอร่อยดี”
“ไม่ใช่เพราะแม่มีของหวานตบท้ายให้ด้วยหรอกเหรอ” คนรู้ทันเอ่ย เพลิงสังเกตการกินของสายชลอยู่ตลอด พรายสาวชอบกินทุกอย่างโดยเฉพาะผลไม้และของหวานที่แม่เตรียมไว้ตบท้ายอาหารแต่ละมื้อ แหงล่ะ เขาไม่ชอบของหวานหรือขนม ที่กระท่อมเลยไม่มีของกินพวกนี้ติดไว้ แต่
