เขาก็เผลอยิ้ม ออกมานิดนึงเมื่อคำขู่ได้ผลเป็นที่น่าพอใจ แต่ก็ต้องหุบยิ้มโดยเร็ว ก่อนจะเดินออกนอกบ้าน ตรงไปยังรถที่จอดอยู่เพื่อจะขับไปทำงาน ทว่าป้าชะเอมวิ่งออกมาหาเสียก่อน
“นายคะ แล้วนายหญิงจ้าล่ะ”
“พาเธอทำความรู้จักกับที่นี่ให้มากๆ”
“วันนี้ให้อยู่กับป้าเหรอคะ”
“หรือจะให้อยู่กับผมล่ะ ยังไม่มีอารมณ์จะมองหน้า”
“ทำไมใจร้ายจังคะ โกรธคนอื่นแต่เหมารวมกับคนที่ไม่เกี่ยวก็ยังไงอยู่”
“ไม่เกี่ยวเหรอ ถ้าไม่เกี่ยว เราจะไม่เห็นเขามาแต่งงานแทนแล้วอยู่ที่นี่ อยากรับกรรมแทนพี่สาวก็เอาสิ”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ นายจะพาลคนอื่นไม่ได้”
“มันเป็นวังวนของกรรม เข้าไว้ใจด้วย แล้วถ้าป้าเอมจะสงสารก็ตามสบาย แต่อย่ามาบังคับใจผม” สิ้นคำเขาก็เปิดประตูขึ้นรถแล้วขับออกไปแรงๆ
“สงสารเหรอ ใช่ค่ะป้าสงสารคนที่มารับกรรมแทนคุณเจิด คนทำไม่อยู่ ส่วนคนไม่ได้ทำต้องมารองรับอารมณ์ความโกรธ เกลียดชัง คนบ้า” พูดจบป้าชะ
