เสียงไม่คุ้นชินดังแผ่วผ่านกระทบความรู้สึกเป็นจังหวะและมีบางอย่างขยับอยู่ข้างกาย ร่างบางที่เริ่มรู้สึกตัวบนเตียงนุ่ม พยายามเปิดเปลือกตาเพื่อดูให้แน่ชัดว่าหูไม่ได้เพี้ยน หากแต่เปลือกตากลับหนักอึ้ง ตามร่างกายรู้สึกปวดเมื่อยจนไม่อยากขยับ
“โอ๊ย ฉันไปโดนใครกระทืบมานี่” เธอบ่นพึมพำเบาๆกับตัวเอง รู้สึกปวดแถวสะโพก มือเรียวลูบๆ คลำๆ เหมือนมีอะไรกระแทกบริเวณจุดนั้น
ความล้า เธอตัดสินใจปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง หากแต่ความแปลกใจ ทำให้มือเรียวซุกซนเริ่มคลำสะเปะสะปะไปบนเตียงนุ่มด้านข้าง เพื่อคลายความกังวลให้กับตัวเอง และสิ่งที่เธอกังวลก็กระจ่าง เมื่อมือของเธอสัมผัสกับอะไรสักอย่าง นุ่มนิ่ม ยืดหยุ่นอยู่ใกล้ตัว หมอนข้างเธอ ทำไม?! เธอคลำซ้ำอีกครั้งคล้ายให้มั่นใจ
ตากลมโตเบิกกว้าง ความรู้สึกต่างๆ ก่อนหน้านั้นหายเป็นปลิดทิ้ง
“อ๊ายยย กรี๊ดดดด!!”
ร่างบางกระโดดลุกขึ้นอย่างอัตโนมัติ สองมือเรียวยกขึ้นทาบสองข้างหู
