เสียงเรียกพร้อมกันเมื่ออีกคนนั้นล้มพับหมดสติลงพร้อมคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวล
จุน/ชิน/แพรว : เอม !
ทุกคนปรี่เข้าประชิดตัวเธออย่างห่วงใย และสองขาต้องชะงักกึกไวในทันทีเมื่อพี่ชายเอ่ยท้วงเสียงแข็ง
จุน : แกหยุดตรงนั้นเลยนะ
ชิน : แต่เอมเป็นลมนะ
แพรว : หยุดเถียงกันสักทีได้ไหมคะ ! (เธอตะคอกเสียงดัง)...บอสคะพาเอมไปส่งก่อนเถอะค่ะ
(เธอหันไปพูดกับคนเป็นพี่ชายที่มีเพื่อนสนิทในอ้อมแขนแกร่ง)
แพรว : ส่วนคุณ...คุณอีชินกิ...ตอนนี้ยัยเอมคงไม่อยากพบคุณ คุณไปเถอะเดี๋ยวพวกเราดูแลเอมเอง
ชิน : แต่ผมเป็นแฟนเอมนะ...และผมก็เป็นห่วงเธอด้วย
แพรวเธอเดินไปหยุดตรงหน้าเจ้านายอีกคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของเพื่อน
แพรว : ห่วงงั้นหรอ...ถ้าห่วงจริงคุณคงไม่ทำแบบนี้หรอก มักง่ายยืนจูบกับใครก็ได้งั้นหรอห๊ะ !
ชิน : แพรวผมขอโทษ แต่มัน....
แพรว : ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น... ไปกันเถอะค่ะบอส(ประโยคแรกเธอพูดกับคนเป็นน้อง ส่ว
