หนุ่มนักธุรกิจมาดนิ่ง&ผู้จัดการสาวหน้าหยิ่ง

แรกพบสบตาก็ต้องใจ

รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกจากสนามบินจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ด้วยสถานที่แปลกใหม่ที่ไม่คุ้นชินความหลงใหลในเมืองหลวงของประเทศไทยจึงมีมากเมื่อได้สัมผัสจริง ๆ ทำให้คนที่อยู่ในรถไม่อาจละสายตามองได้เลย

ณ บริษัท

รถยนต์คันหรูเทียบจอดตรงหน้าบริษัท อีชินกิลูกชายเจ้าของบริษัทก้าวเท้าเดินเข้าไปโดยมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขา ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลามีเสน่ห์ดึงดูดในแบบลูกครึ่งเกาหลี เป็นธรรมดาที่สาว ๆ จะต้องมอง ไม่ต้องแปลกใจที่คนจะมองเพราะทุกคนในบริษัทยังไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาของลูกชายคนเล็กท่านประธานเลยสักคน และมีแค่ไม่กี่คนที่รู้จักกับโช เพราะโชเคยติดตามพ่อของอีชินกมาที่บริษัทบ่อยครั้ง เมื่อเดินเข้าไปไม่ถึงห้าก้าวเขาต้องเอ่ยถามคนสนิทอย่างต้องการคำตอบ เมื่อหญิงสาวตัวเล็ก ใบหน้าสวย แต่นิ่งเย็นชา เดินสวนในจังหวะที่เขานั้นเดินเข้ามาในบริษัทพอดี ความต้องตาในภาพลักษณ์ภายนอกที่สะดุดตาทำให้เขานั้นรู้สึกสนใจเธอ ประหนึ่งแรงดึงดูดจากแม่เหล็ก

ชิน : นายรู้จักผู้หญิงคนนั้นไหม ?

โช : คนไหนครับ

ชิน : คนที่เดินสวนทางกันเมื่อตะกี้ ตัวเล็ก ๆ ดูหยิ่งๆ

โช : ไม่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับคุณชิน

ชิน : ไม่มีไรหรอก...บ่ายสอง นัดประชุมผู้จัดการแผนกทุกแผนกให้ผมที

โช : ครับ

คำสั่งกระทันหันเมื่อเขามาถึง การทำงานด้วยความมุ่งมั่นที่เขามีในตัวอยู่แล้ว ทั้งสองคนก็เดินมุ่งหน้าสู่ห้องท่านประธาน ซึ่งเป็นห้องทำงานของพ่อของชายหนุ่มทันที เพื่อรอสำหรับการประชุมช่วงบ่ายที่จะถึงนี้

.... : สวัสดีค่ะ คุณโช (เลขาหน้าห้องเอ่ยทักโชทันทีที่พบหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนหวาน)

โช : สวัสดีครับคุณแจน นี่คุณชิน ลูกชายคนเล็กของท่านประธานครับ

แจน : สวัสดีค่ะ คุณชิน (เธอทำความเคารพด้วยการก้มหัวเล็กน้อยอย่างให้เกียรติ) ดิฉันเป็นเลขาของคุณจุนซาค่ะ มีอะไรให้ดิฉันรับใช้เรียกได้เลยนะคะ

แจนเลขาหน้าห้องวัยย่างเข้า 40 เอ่ยแนะนำตัวกับชิน เธอเป็นคนเก่ง ทำงานดี และมีความรับผิดชอบสูง ถึงอายุอานามจะเข้าเลข 4 แต่เธอยังดูสาวและสวย อายุเป็นเพียงตัวเลขจริง ๆ สำหรับเธอ

ชิน : ครับ(เขาตอบรับเลขาพี่ชายเสียงนิ่ง)โชแจ้งเรื่องประชุมบ่ายนี้ให้คุณแจนทำเอกสารเรียกประชุมด่วนด้วยนะ (ประโยคหลังที่เป็นคำสั่งให้คนสนิททำตาม)

โช : รับทราบครับคุณชิน

ชิน : ขอกาแฟดำให้ผมด้วยนะครับคุณแจน

แจน : ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ

เมื่อชายหนุ่มรูปงาม นามว่าชิน สั่งงานเสร็จตามที่ต้องการเขาจึงเดินเข้าไปในห้องทำงานกว้างทันที

* เอม ณัฐณิชา *

ขณะที่หญิงสาวหน้าหยิ่งกำลังขับรถจะเข้าบริษัทในช่วงบ่ายนั้น การแจ้งเตือนจากข้อความในมือถือก็ดังขึ้น

ติ๊ง ติ๊ง (เสียงแจ้งเตือนข้อความ)

“มีประชุมด่วน นะคะคุณเอม”

เอม : เห้อ !! (เสียงพ่นถอนหายใจแบบเหนื่อยๆ เมื่ออ่านข้อความจบ) ประชุมกี่โมงพี่แจนก็ไม่บอก (สบถเสียงเอือม ๆ พร้อมจัดการต่อสายไปยังเลขาผู้บริหารทันที)

โทรออก “พี่แจน” ไม่นานปลายสายก็รับสาย

เอม : พี่แจนคะ ประชุมกี่โมงเอ่ย ในข้อความไม่ได้บอก

แจน : น้องเอมขอโทษทีค่ะ พี่รีบมาก พอดีคุณชินเรียกประชุมด่วน มีประชุมบ่ายสองนะคะ

เอม : อ่อ โอเคค่ะ เอมกำลังขับรถเข้าบริษัทพอดี

แจน : ค่ะๆ อย่าสายนะคะ

เอม : ค่ะพี่แจน

จากนั้นหญิงสาวก็รีบขับรถเข้าบริษัททันที เพราะอีกแค่ไม่ถึงชั่วโมงก็ต้องเข้าประชุมแล้ว

เอม : จะทันประชุมไหมเนี่ย (เธอได้แต่บ่นพิมพำคนเดียวระหว่างขับรถอย่างเร่งรีบ)

หญิงสาวเลี้ยวรถเข้าบริษัทอย่างเร่งรีบแล้ววิ่งหน้าตั้งไปยังห้องประชุมทันทีเพราะอีก 5 นาทีการประชุมก็จะเริ่มขึ้นแล้ว

แฮ่กๆๆๆ (ความเร่งรีบจนเธอนั้นแทบหายใจไม่ทันเพราะเหนื่อยหอบจากความเร่งรีบนี้)

น้องเอมเร็วๆ ค่ะ (เสียงของแจนเอ่ยเรียกอย่างรนราน ด้วยเวลาที่กระชั้นชิดมากแล้ว)

แจน : ทุกคนพร้อมที่ห้องประชุมแล้วค่ะ ไปค่ะยังพอดีเวลานิดหน่อย

เอม : ค่ะๆ

หลังจากที่เลขาสุดสวยเอ่ยจบ เธอก็รีบวิ่งไปที่ห้องประชุมทันทีพร้อมกับแจน

แอร๊ด .....เสียงเปิดประตูที่มาพร้อมกับสองร่างบางที่เดินเข้าสู่ห้องประชุมขนาดใหญ่ สิ่งที่พบเจอนั้นทำให้เธอต้องถลึงตาโตเบิกกว่าทันที เพราะทุกคนนั้นมาครบกันหมดแล้ว เหลือเพียงแต่เธอคนเดียวเท่านั้น

เอม : ขอโทษที่มาสายค่ะ (เธอเอ่ยพร้อมก้าวขาอย่างเร่งรีบเดินไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมกับแจน)

ระหว่างที่หญิงสาวเอ่ยขึ้นนั้นและเดินเข้ามานั้น เธอจะรู้ไหมว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เธออยู่ตลอดเวลา

โช : ทุกท่านมากันครบแล้วนะครับ เราจะเริ่มประชุมกันเลย เชิญคุณชินครับ (ผู้เป็นคนสนิทของผู้บริหารเอ่ยเปิดการประชุมทันทีที่เธอนั้นนั่งลงกับที่เรียบร้อยแล้ว)

ชิน : สวัสดีครับ ผมอีชินกิ หรือเรียกผมว่า “ชิน” ก็ได้ ผมเป็นลูกชายคนเล็กของท่านประธาน ยินดีที่ได้รู้จักกับทุก ๆ ท่าน

ชายหนุ่มเอ่ยทักทายทุกคนด้วยใบหน้าที่นิ่งขรึม น่าเกรงขาม ทำเอาคนที่ได้ฟังนั้นเกร็งไปหมดด้วยความนิ่งทั้งใบหน้าและเสียงพูดที่เปล่งออกมาสายตากวาดมองคนที่นั่งในห้องประชุมอย่างทั่วถึง

ชิน : ทุกท่านรู้จักผมแล้ว ผมอยากรู้จักพวกคุณบ้าง เชิญ ! (แล้วชายหนุ่มก็นั่งลงเก้าอี้ เพื่อรอฟังการแนะนำตัวของ ผู้จัดการฝ่ายต่าง ๆ)

ผู้จัดการทุกๆ ฝ่ายแนะนำตัวกันเรียบร้อย จนมาถึง เอม หญิงสาวหน้าหยิ่งคนนี้

เอม : สวัสดีค่ะ ดิฉัน ณัฐณิชา ภัทรไพศาลกุล ผู้จัดการฝ่ายบัญชีและการเงินค่ะ (แนะนำตัวจบแล้วนั่งลงตามเดิม)

แล้วการประชุมอย่างเป็นทางการก็เริ่มขึ้น !! การประชุมในครั้งนี้เนื่องจากการผลิตสินค้านั้นกำลังมีปัญหา เนื่องจากการนำเข้าวัตถุดิบและส่วนประกอบนั้นล่าช้า จนลูกค้าไม่พอใจจนเกือบยกเลิกออเดอร์การผลิตไป ระหว่างที่ “ชิน” ฟังการบรรยายขั้นตอนต่าง ๆ อยู่นั้น เค้าได้แอบชำเลือง มองหญิงสาวที่เค้านั้นหมายปองอยู่เป็นระยะ ๆ ซึ่งโดยที่คนถูกมองนั้นไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะกำลังตั้งใจฟังการบรรยายจากผู้จัดการฝ่ายผลิตอยู่

และแล้วการประชุมครั้งนี้ก็จบลง ใช้เวลาในการประชุม 4 ชั่วโมงเต็ม

18.00 น.

เมื่อการประชุมเสร็จสิ้น ทุกคนลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องประชุมด้วยหน้าตาเพลียๆ เพราะการประชุมเคร่งเครียดมาก

เอม : พี่แจน เอมว่านะ การประชุมครั้งนี้ไม่ค่อยจะเกี่ยวกับแจนสักเท่าไหร่เลยนะ (พูดไประหว่างทางเดินกลับแผนก)

แจน : ก็คุณชินเรียกประชุมหมดนินา ขัดได้หรอ...(ยิ้มให้กับเอม)

เอม : นั่นนะสิคะ ... (เธอเผยยิ้มอย่างสดใสตอบกลับ)

แจน : งั้นพี่ไปก่อนนะ ป่านนี้คุณชิน ถึงห้องแล้วมั้ง

เอม : ค่ะ

ณ ห้องท่านประธาน

ชิน : โช ผมขอประวัติผู้จัดการฝ่ายบัญชีการเงินหน่อย

โช : คุณชินจะเอามาทำอะไรหรอครับ

ชิน : เหอะน๊า บอกให้เอามาก็เอามาซิ

โช : หืม (ทำหน้างงกับเจ้านายของตัวเอง)

ชิน : ยังนิ่งอีก หรือจะให้ผมขอเอง

โช : ครับๆ

กริ่ง กริ่ง

แจน : ค่ะคุณชิน

.... : ผมโชครับคุณแจน

แจน : โทษทีค่ะคุณโช แจนนึกว่าคุณชิน มีอะไรหรือเปล่าคะ

โช : คุณชินขอประวัติผู้จัดการฝ่ายบัญชีการเงินครับ รบกวนคุณแจนขอที่ฝ่ายบุคคลให้ที

แจน : อ๋อ ได้ค่ะเดี๋ยวแจนจัดการให้นะคะ แต่ต้องเป็นพรุ่งนี้นะคะ เพราะตอนนี้ทุกคนเลิกงานกันหมดแล้ว

โช : โอเคครับ เดี๋ยวผมจะได้แจ้งคุณชิน

แจน : ค่ะ... เอาไปทำไมนะ (หลังจากที่เธอนั้นวางสายก็ได้แต่พึมพำคนเดียวด้วยความสงสัยกับสิ่งที่เจ้านายนั้นต้องการ)