บทที่18
เพี้ยะ!
มือหนาฟาดลงบนใบหน้าหยก เลือดสีแดงสดไหลหนดออกจากมุมปาก
“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะกลายเป็นแบบนี้”
ราชครูหลง ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ตัวใหญ่ เขาส่งูกชายไปร่ำเรียนวิชาที่เขาคุณหลุน เจี้ยนกั๋วตั้งแต่เลูจนโตก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง อายุเพียง 3 หนาวก็คันอักษรได้ครบทุกตัว 5 หนาวอ่านหนังสือปรัชญาจนแตกฉาน ไม่มีใครไม่รู้จักบัณฑิตหนุ่มอนาคตไกล บุตรชายคนโตของสกุลหลง ตำแหน่งจองหงวนปีนี้ยังไงก็ต้องเป็นของเจี้ยนกั๋วไม่ผิดเพี้ยนไปแน่นอน เขาคาดหวังให้บุตรชายยืนในตำแหน่งที่สูงที่สุด ไปได้ไกลกว่าที่เขายืน นำพาตระกูลให้ยิ่งใหญ่กว่านี้ เขามองหาคุณหนูตะกูลดีๆเอาไว้รอ ตระกูลที่จะเกื้อหนุนและบุตรชายเขาให้เจริญก้าวหน้า ไม่คิดว่าหลังจากกลับมาจากเขาคุณหลุน เจี้ยนกั๋วก็ขอควบม้าเร็วออกจากจวน ทิ้งจดหมายไว้ว่าจะไปศึกษาตำราเพิ่มเติม จะหลับมากาอนสอบแน่นอน เขาส่งคนตามไปจึงพบว่าบุตรชายมิได้ไปศึกษาตำราอย่างที่บอก กลับเท
