“แต่ปราง...”
“ถ้าพี่ปล่อยปรางไปอยู่ที่อื่น พี่ก็คงไม่เป็นอันทำอะไร มัวแต่นั่งเป็นห่วงน้องปราง... ดังนั้นไปพักกับพี่เถอะครับ ถึงพ่อเลี้ยงจะเป็นคนส่งพี่มาเรียนโทต่อ แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าปรางมาอยู่กับพี่” ดนัทธ์พูดขึ้นอย่างรู้ทันความคิดของเฌอปราง
“ค่ะพี่นัท... ปรางขอบคุณมากเลยค่ะ” หล่อนยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มข้างตัว
“อย่าคิดมากเลยครับ การช่วยเหลือน้องปรางคือสิ่งที่พี่ต้องทำครับ”
หล่อนยิ้มทั้งน้ำตา และก็เสมองออกไปนอกกระจกรถ หัวใจยังคงกรีดร้องด้วยความทรมานจากน้ำมือของเคลวินทุกเสี้ยววินาที
ณิชาเลือกร้านเวดดิ้งที่หรูและราคาแพงที่สุด และชุดแต่งงานที่หล่อนเลือกก็ทั้งสวยทั้งแพงระยับ
“ฉันเอาทั้งหมดห้าชุดนะ บิลก็ส่งไปที่บ้านของพ่อเลี้ยงเคลวิน พวกคุณรู้จักอยู่แล้วใช่ไหม”
“ค่ะ คุณณิชา”
ณิชายิ้มอย่างเย่อหยิ่ง ทุกอณูเนื้อของหล่อนล้วนอาบไล้ไปด้วยละอองแห่งความสุข
“ส่วนเรื่องของสถานที่ และ
