Beg Me, Professor (SPG)

CHAP 7

I confidently strode down the hallway wearing a simple backless top and a short fairy skirt. Tracking down the classroom where my favorite professor was teaching. Mind the sarcasm.

Two days passed, and during that time I did not attend any class. I spent my time relaxing and catching up on some projects that have been on my mind since I returned from the Philippines. I am a fashion designer, and I have my own clothing line. Even though it was not extremely famous, I could say that it was known somehow. I have four branches, two in America and two here in the Philippines.

Hindi na ako nag-abalang kumatok at basta na lang pumasok sa loob ng silid. Katulad noon, agad na tumama sa akin ang paningin ni Zachary sa kalagitnaan ng kaniyang pagtuturo. Umigting ang panga niya at matalim akong tiningnan.

"Ms. Rodriguez," he mumbled and looked at his watch. "Are you aware that you are thirty minutes late for my class?" He raised his eyebrow and scanned me from head to toe.

One thing I liked about this school was that they don't have a dress code. I'm free to wear whatever I want, and I could easily seduce this professor too.

"Sorry, sir. Traffic po," pagpapalusot ko at saka siya nginitian nang matamis.

I knew, he wouldn't buy my lame excuse. Gano'n pa man, hindi ko na iyon inintindi pa at naglakad na lang patungo sa gusto kong p'westuhan. I made myself comfortable and glanced at him. Isang malalim na hininga naman ang pinakawalan niya bago nagpatuloy sa pagtuturo.

Habang abala si Zachary sa unahan ay hindi ko siya naiwasang pagmasdan. His features changed. Mas nadepino ngayon ang makapal niyang kilay na bumagay sa kaniyang mga mata. Hindi ko alam kung mas tumangos ba ang ilong niya o dahil lang iyon sa perpektong hugis ng kaniyang panga. Medyo may kahabaan din ang kaniyang buhok kumpara sa palaging clean cut niyang gupit noon. He looked like those red flag male characters on manhwa.

Natigil ako sa paninitig sa kaniya nang magtama ang mga mata namin. Malamig man ang ekspresyon ng kaniyang mukha ay hindi nakatakas sa akin ang dumaang pagtataka sa kaniyang paningin. It was as if he's bothered why I am staring at him. Wala sa sariling napakunot ang noo ko nang marahan niyang dilaan ang kaniyang ibabang labi at itinuon sa iba niyang estudyante ang atensyon habang nagdi-discuss.

Is that a tongue piercing?

Hindi iyon mukhang kapi-pierced lang. Knowing the healing timeframe for it, that must have been there even before we met.

I thought he didn't like those things?

"Hi?"

Nakuha ng katabi ko ang aking atensyon nang mahina itong umimik sa gilid ko. Naroon ang hiya sa mukha niya habang alangang napahawak sa kaniyang batok. Nginitian niya ako at saka inilahad ang kaniyang kamay sa akin.

"I'm Kiyel. You are?" pagpapakilala niya.

Hindi ko naiwasan na mapatawa dahil bakas sa kaniyang mukha ang pagkailang. He's handsome, though he has a soft features compared to Zachary. I smiled back at him and extended my hand.

"Atasha," I stated and shook hands with him.

"Bago?" pangungumpirma niya na agad ko namang tinanguan.

"Ikaw? Matagal ka nang nag-aaral dito?" usisa ko at prenteng sumandal sa aking upuan para mas makausap siya nang maayos.

Mabagal siyang umiling. "Actually, I'm also new here," aniya. "I guess luck is on my side; I am meant to be in the same class as yours." He chuckled.

Pabiro ko naman siyang inirapan at saka tumawa. "Try hard, Kiyel. Hindi mo ako madadala sa ganiyang banat. Masyado na akong immune sa panloloko."

"Such a frank." He held his chest, acting like he's hurt.

I shrugged. "Well, at least you're now aware that those kinds of lines don't affect me."

"You're making me a playboy, Atasha," he uttered, shaking his head in disbelief.

"Aren't you?" I let out a soft laugh.

"You're hurting my ego, lady. I am dead serious right here, the moment my eyes laid at you I know you're the one," he said and winked at me.

Pareho kaming natawa sa sinabi niya.

"That's cringe—" Natigil ako sa pagsasalita nang may pigurang pumagitna sa amin ni Kiyel.

Mabilis na umangat ang paningin ko at nakita ang madilim na mukha ni Zachary. "Maybe you both want to listen to my class?"

Agad na umayos sa kaniyang pagkakaupo si Kiyel at humingi ng paumanhin. Hindi naman siya inimikan ni Zachary at matalim lang na tinitigan bago inilipat ang paningin sa akin, nagbabanta.

"You're two days absent, Ms. Rodriguez. Ngayon papasok ka lang para makipagdaldalan sa katabi mo?" Bakas ang inis sa kaniyang tono.

I slightly pouted my lips and bent sensually. "I'm sorry, professor," I uttered and rested an arm on my chair, placing my jaw on top while gazing up at him. "Did you wait for me?" I murmured.

His jaw clenched. Hindi nakatakas sa paningin ko ang mabilis na pagdaan ng mga mata niya sa gitna ng aking dibdib na ngayon ay lumilitaw sa harapan niya. Iniiwas niya ang kaniyang paningin at namulsa sa kaniyang pantalon.

"Sit properly, Ms. Rodriguez, and fvcking listen to my class," he said coldly and walked back to the front of the class.

Napaismid ako at nangingiting sinunod ang utos niya. Our eyes met again as he continued discussing his lesson. Hindi nawala ang pagbabanta roon kahit pa hindi ko alam kung para saan iyon.

Lumipas pa ang ilang minuto at tuluyan na ngang natapos ang klase. Nagsimulang mag-alisan ang iba habang ang ilan naman ay nag-aayos pa ng kanilang mga gamit. Isang kulbit ang tuminag sa pagmamasid ko kay Zachary. Si Kiyel iyon. Nakangiti niyang inilahad sa akin ang kaniyang cellphone kahit pa nakikita ko ang kaunting hiya sa kaniyang mukha.

"Can I get your number? Project lang, miss," aniya.

Hindi ko naman naiwasan na mapatawa at saka kinuha ang telepono niya. "Make sure na papasa ka, mister," pagbibiro ko habang tinitipa ang aking numero.

Asta ko nang ibabalik iyon nang isang kamay ang umagaw niyon sa ere. It was Zachary. Gulat ang ekspresyon ni Kiyel habang ako naman ay napaangat ang kilay sa pagtataka.

What is he doing?

"This is not her number," he said and started typing on the phone.

Napaawang ang bibig ko at nanlaki ang mga mata ko sa tinuran niya. "Sinasabi mo bang manlolo—" My words were cut off when he glanced at me with his cold gaze.

"That is not your number, Ms. Rodriguez," he said in a dismissive tone before giving the phone back to Kiyel.

Napakurap na lang ako habang pinagmamasdan siya.

"She's my fiancée's sister, I know her number," he said nonchalantly and looked back at me.

Excuse me? How dare he say that fvcking thing? Mas okay pa sa akin na ipakilalang ampon kaysa kapatid ng Satanas na 'yon.

"Let's go, Atasha. Your father is asking us for dinner." Hindi na niya ako hinintay pa na makasagot at basta na lang ako hinila sa aking braso.

Halos sumabog ang utak ko sa unang iisipin. Si Kiyel na naiwan, ang pangingialam niya, o ang sinabi niyang pinatatawag kami ng ama ko.

"Stop dragging me, Zachary," I hissed when I composed myself.

Naglalakad na kami ngayon palabas ng campus at hawak niya pa rin ako. Ramdam ko ang panggigil doon kahit pa may pag-iingat ang kamay niya. He ignored what I said and continued walking to the parking lot as he dragged me with him. Halos ipagpasalamat ko na nag-sneakers ako ngayon at hindi heels kundi ay baka kanina pa akong nasubsob sa semento.

"I have my own car, Zachar—" Hindi na naman natuloy ang sasabihin ko nang bigla siyang tumigil at nandidilim akong hinarap.

"Hop in," he said with authority, and opened the passenger seat of his car.

Hindi ko na naiwasang mainis. "I said I have my own car, Zachary. Alam ko rin ang address ng bahay namin kaya hindi na kailangan na magsabay pa tayong dalawa."

I caught my breath when he towered me, sending his death glares directly into my eyes. "Are you going to get in or I'll fvck you here?"

My eyes instantly widened. Kinuha niya iyong pagkakataon para ipasok ako sa sasakyan at pabalyang isinarado ang pinto. Mabilis siyang umikot sa driver seat at walang imik na pinaandar ang kotse.

"Wala sa usapan natin ito, Zachary!" inis kong usal nang makabawi sa gulat.

Napansin ko ang paghigpit ng hawak niya sa manibela kahit pa hindi niya ako tinapunan ng tingin.

"Oh my God. You even tricked Kiyel!" Pinaypayan ko ang sarili ko gamit ang aking mga kamay dahil sa galit.

I couldn't take it. He's acting like a madman and I couldn't understand him at all!

Hindi niya ako gusto, at mas lalong hindi niya ako mahal. We're just basically fvck budies. Siya, kailangan ang katawan ko habang ako naman ay kailangan siya para makaganti.

"At ano? Gumawa ka ng kung anong number at iyon ang ibinigay sa kani—" I shrieked when he suddenly stepped on the break. "Fvck you!" I cursed.

Madilim niya naman akong tiningnan. Halos pumutok ang ugat niya sa leeg dahil sa gigil.

"What? Are you done tasting me? That's why you're now looking for another man, Atasha?"

My jaw dropped at his statement. Hindi ako nakakilos o nakapagsalita man lang. Paulit-ulit kong prinoseso sa utak ko ang sinabi niya.

"What the hell are you saying?" I asked when I get my composure back.

He scoffed and shook his head. "Stop acting innocent, Atasha. I know you're flirting with him. Why? Are you not satisfied anymore?"

Ilang beses akong napakurap. "What?" kunot-noo kong tanong.

He didn't speak. He just shook his head once again like he's disappointed at something and continued maneuvering the car.

"Where are we going? Hindi ito ang daan papunta sa bahay," ani ko nang napansin ang tinatahak naming ruta.

"Keep your mouth shut, Atasha, or else I'll put my cóck there to keep you silent, you little whôre."