"เรือหายไปไหนแล้ว..." เด็กสาวยืนกอดตัวเองหนาวสั่นด้วยความตกใจเมื่อทอดมองไปเบื้องหน้าตรงที่มีโขดหินใหญ่นั้นแล้วปรากฏว่าเรือสปีดโบ๊ทที่หล่อนโดยสารมารวมถึงทุกๆ คนได้อันตรธานหายไปเสียแล้ว
ฝนก็ตก...ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมอกเมฆหนาทึบ และหล่อนไม่ได้อยู่ในสภาพที่ควรแก่การติดเกาะเลยสักนิดเดียว
หญิงสาวเฝ้าโทษตัวเองที่ไร้สติเผลอหลับไปในเวลาไม่เหมาะไม่ควรนี้ หล่อนอ่อนเพลียเกินไปจะต้านทานความต้องการของร่างกายที่อยากจะพักผ่อนได้ แต่มันกลับกลายเป็นภัยร้ายเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วปรากฏว่าหล่อนถูกทิ้งเอาไว้เพียงลำพัง...
แล้วพวกเขาจะรู้หรือไม่ว่าหล่อนอยู่ที่นี่ จะกลับมารับหล่อนหรือเปล่า มีใครพอจะช่วยเหลือหล่อนให้กลับขึ้นฝั่งได้บ้างในเวลาอันมืดมนนี้...
ทุกๆ คำถามถาโถมกระหน่ำครุ่นคิด...แต่หากไม่อาจหาคำตอบให้ตัวเองได้เลย พรพระจันทร์เดินน้ำตานองหน้าสำรวจไปรอบๆ เกาะ หล่อนไม่ควรเดินเข้าไปลึกเกินไปในหาที่นอนพักผ่อน และไ
