ลำนำรักร้าว

บทที่ 2 ตอนที่ 1

คุณอาร์มกลับมาแล้ว..

         คนในบ้านต่างพากันตื่นตัวกับการกลับมาของฏสินตร์ ซึ่งได้ไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกเมืองนาเสียหลายปี คนที่ดีใจเป็นที่สุดคงหนีไม่พ้นคุณหญิงกัญญาผู้เป็นมารดาที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเสียนาน คุณหญิงจัดงานเล็กๆ เป็นการต้อนรับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แขกเหรื่อก็เป็นคนรู้จักไม่ถึงสิบคนล้วนแล้วแต่คุ้นหน้าคุ้นตา

           บรรยากาศยามค่ำคืนอบอวลไปด้วยความใกล้ชิดสนิทสนม และเป็นกันเอง ทุกคนต่างปีติยินดีกับข่าวการตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านเกิดอย่างเป็นทางการของชายหนุ่มพร้อมกับคู่หมั้นสาวลูกครึ่ง ที่มีแพลนจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้านี้

           "ไหนล่ะตาอาร์ม...ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่ออกมาต้อนรับแขกเหรื่อเนี่ยคุณหญิง"

           "คงยังแต่งตัวกันไม่เสร็จค่ะคุณพี่...เดี๋ยวก็คงลงมา อีกอย่าง น่าจะเหนื่อยกับการเดินทาง เพราะเพิ่งมาถึงกันเมื่อวานนี่เอง" คุณหญิงกัญญายิ้มรับตอบคำถามของญาติผู้พี่ในขณะที่นั่งพูดคุยกันอยู่บนโต๊ะอาหาร

           "อ้าว...ไหนว่ากลับมาเป็นอาทิตย์แล้วไม่ใช่รึ ทำไมเพิ่งจะถึงบ้านล่ะ"

           "ก็ติดเที่ยวกันล่ะค่ะ...เห็นว่าไปภูเก็ต กระบี่ แล้วก็ชะอำ นี่ถ้าอิฉันไม่ดักคอเอาไว้ว่าเชิญแขกมางานเลี้ยงต้อนรับในวันนี้ก็คงยังไม่ถึงบ้านซะที" คุณหญิงอธิบาย งานเลี้ยงคืนนี้ไม่มีอะไรมากมาย มีแต่คนรอบข้างที่สนิทกันในครอบครัวไม่กี่คน

           ตัวคุณหญิงเองก็ไม่ได้อยากให้เอิกเกริกมากนัก เพียงแต่อยากให้รับรู้กันอย่างเป็นทางการเท่านั้น อีกอย่างการได้พบปะพูดคุยกันในวงศาคณาญาติหากไม่มีเหตุจำเป็นแล้วก็ใช่ว่าจะหาโอกาสได้ง่ายๆ

           "ได้ข่าวว่าที่ลูกสะใภ้สวยเชียวนะคะ" หญิงสาวนางหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นมาบ้าง

           "ค่ะ...สวย เป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ เพียบพร้อมเลยทีเดียวค่ะ เห็นหัวนอกแบบนั้นงานบ้านงานเรือนไม่มีขาดตกบกพร่อง ทำอาหารก็อร่อย" คุณหญิงกัญญาได้ทีกล่าวถึงคนรักของลูกชายด้วยความปลื้มปริ่ม

           ด้วยความเป็นแม่ที่รักลูกดั่งดวงใจ ดังนั้น...ไม่ว่าฏสินทร์จะรักใครชอบใครตนเองก็ย่อมเห็นดีด้วย เพราะเชื่อในการตัดสินใจว่าชายหนุ่มไม่มีทางคว้าเอาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นคู่ครองเป็นแน่ ลูกชายของนางคนนี้ช่างเลือกช่างคัดสรร และเยอะ...ในเรื่องผู้หญิงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า จึงยากที่ใครจะใช้มารยาเล่ห์เหลี่ยมมาจับเขาได้ง่ายๆ หากไม่มีดีจริงฏสินตร์ไม่มีทางตกลงปลงใจมาถึงขั้นนี้ได้หรอก

           "นั่นไงคะ ออกมากันแล้ว...เฮ้อ! เจ้าลูกคนนี้นี่เสียมารยาทจริงๆ ปล่อยให้ญาติๆ รอตั้งนมนาน"

           "ช่างเขาเถอะเพิ่งกลับมาคงยังไม่ชิน" คนบนโต๊ะกล่าวอย่างไม่ถือสาหาความ ในขณะที่ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่สองร่างในชุดลำลองสบายๆ เดินเคียงคู่กันมา พื้นที่จัดเลี้ยงเป็นตรงรอบสระว่ายน้ำหลังบ้าน แสงไฟที่กระทบกับผืนน้ำและส่องไปยังพวกเขาอีกทีทำให้ทั้งคู่ดูยิ่งจะมีออร่ามากขึ้น

           ฏสินตร์อยู่ในชุดกางเกงยีนขาสามส่วนกับเสื้อยืดสีขาวธรรมดา แต่ดูดีสะอาดสะอ้าน ในขณะที่สาวคู่รักสวมชุเดรสสั้นเหนือเข่าสีฟ้า ปล่อยชายพลิ้วโชว์ช่วงขาเรียวยาวสวมรองเท้าส้นแหลมสูงไม่มากนัก กระนั้นชายหนุ่มที่เดินควงกันมาก็ยังมีความสูงมากกว่าหล่อนอยู่ดี

           "ไฮ! ไอ้เสือเล่นตัวจังเลยนะกว่าจะออกมาได้ ไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิม ฮะๆ ๆ" ชายวัยกลางคนมีศักดิ์เป็นน้าของเขาเดินเข้าไปตบบ่าทักทายอย่างสนิทสนม หญิงสาวที่เดินมาด้วยผละจากการกอดแขนของเขาแล้วยกมือไหว้ตามมารยาทอย่างไทย

           "น้าสามก็ยังหล่อเหมือนตอนเมื่อสิบกว่าปีก่อนไม่เปลี่ยนเลยครับ...ดีใจจังที่น้ามานี่คู่หมั้นผมมิเกลครับ" ฏสินตร์เอ่ยแนะนำคนรักให้ญาติสนิทรู้จัก คนอื่นๆ ต่างก็กรูเข้ามาทักทายถามไถ่ทุกข์สุขดิบ โดยไม่ลืมชวนหญิงสาวข้างกายของเขาคุยด้วย

           ใครๆ ต่างพากันชื่นชมในความงามของหล่อน...หญิงสาวลูกครึ่งผมสีบลอนทองผิวขาวเนียน ใบหน้าคมปนหวาน ตาโตปากนิดจมูกโด่ง ทรวดทรงองเอวได้รูปไปเสียหมด แม้แต่บรรดาผู้หญิงที่มาร่วมงานคนอื่นๆ ก็ยังอดที่จะเอ่ยปากชมกันเป็นเสียงเดียว

           เมื่อได้พูดคุยทำความรู้จักกันสักพักมิเกลก็ถูกบรรดาญาติผู้หญิงของชายหนุ่มลากไปร่วมดื่มอีกมุมหนึ่ง ปล่อยให้เขาได้สนทนากับบรรดาผู้ใหญ่ซึ่งนั่งร่วมโต๊ะเดียวกับมารดา