“ปล่อยค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยแล้ว” ว่าแล้วก็พยายามบิดข้อมือออกจากการเกาะกุมของเขา
“ทำไม หรือรับไม่ได้”
“คุณเมฆ...” เขาพูดไม่รู้เรื่อง แถมยังดื่มเหล้ามาอีกด้วย
“สมใจเธอแล้วนี่ หึ ทำลายชีวิตฉัน แถมยังได้มรดกอีกด้วย” เมฆคินทร์แสยะยิ้มมุมปาก คำพูดของเขาทำให้เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ม่านมุกไม่ตอบอะไรอีก พูดไปก็เปลืองน้ำลายเสียเปล่า ๆ ทว่าพอเงียบเขากลับโมโหหนักกว่าเดิม “ลองดีใช่ไหม”
“อึก เปล่านะ ปะ ปล่อยค่ะ จะพาฉันไปไหน ฮึก ฉันไม่ไป ไม่เอา คุณเมฆ!!” ม่านมุกพยายามขัดขืน แต่คนตัวโตก็ลากเธอเข้าไปในบ้าน
“ทำไม เธอเป็นเมียฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้”
“ไม่นะ ฮึก เลิกทำร้ายฉันด้วยวิธีแบบนี้สักที!” เธอรู้ว่าเขาไม่เคยรักเธอ ที่ทำไปก็แค่ระบายความใคร่และอยากให้เธอเจ็บปวดก็เท่านั้น
“หึ...” เขาหัวเราะออกมา แล้วจะให้ทำร้ายร่างกายแทนหรือไง ก็มีแค่จิตใจของเธอที่เขาทำได้ ชายหนุ่มไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำถึงขนาดเตะต่
