บทที่ 5 ตอบแทนบุญคุณ
1274 Words
“ได้! ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่ให้อยู่นี่ฟรีก็แล้วกัน แต่ช่วงนี้เขาปิดกันหมด ล้วงความลับได้แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?”
“ปัดโธ่! นี่แกไม่รู้อะไร? ตอนนี้เจ๊เจนได้ยินว่าคุณแจ็คใช้วิธีเปิดเล้าจน์วิ่ง แบบเดียวกับบ่อนวิ่งน่ะ แกเคยได้ยินไหม?”
ปูเป้พยักหน้าหงึกหงัก แพมมี่ได้ยินก็รีบกรอกหูเพื่อนในทันที
“เจ๊เจนอยากรู้ว่าวิธีที่คุณแจ็คใช้ทำยังไงบ้าง? หากว่าแกล้วงความลับนี่ได้ล่ะก็ เจ๊เจนบอกว่าจะมีรางวัลอย่างงาม”
“ฮ้า! จริงอ่ะ?”
คำว่า ‘รางวัลอย่างงาม’ ของเจ๊เจนชวนให้ตาลุกวาว หญิงสาววัยสามสิบห้ารูปลักษณ์สวยเก๋คนนั้นเป็นสายเปย์ตัวจริง ตั้งแต่ปูเป้เข้ามาทำงานกับเจ๊เจนเธอต้องยอมรับว่าเจ๊เจนนั้นนอกจากจะเรียนเก่ง สวย ฉลาด เจ้าเล่ห์แล้ว ยังใจกว้างอย่างมาก หากทำดีถูกใจเจ๊พร้อมจะจ่ายเงินให้ไม่เสียดาย ที่ปูเป้เก็บเงินจากการทำงานได้มากส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะการเก็บเปอร์เซ็นต์อย่างไม่เอารัดเอาเปรียบของเจ๊เจน
“รีบๆ เข้าเถอะ ปิดร้านไปนานแล้ว พี่สาวฉันใกล้จะลงแดงตายล่ะ อยากจะทำงานใจแทบขาดว่างั้น”
“ได้ๆ จัดของเสร็จฉันจะไปเยี่ยมเพื่อนบ้านใหม่สักหน่อยฮ่าๆ”
ปูเป้รีบส่งข้อความไปบอกชายหนุ่มห้องข้างๆ ว่าอีกสิบนาทีเธอจะเข้าไปหาเขา มิกกี้ตอบกลับมาว่าเขากำลังหิวให้เธอลงไปซื้ออาหารร้านหน้าคอนโดมิเนียมมาด้วยพร้อมส่งรายการมายาวเหยียด
‘เออดีนะ! ยิ่งกว่าเป็นขี้ข้าซะอีก นี่เรียกรับใช้แล้วย่ะ ไม่ใช่ดูแล’ เธอบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็รีบลงไปทำตามคำสั่ง ชายหนุ่มนับว่าใจกว้างเช่นกัน พอเขาเห็นเธอมาตามสัญญาได้หลายวันก็บอกว่าจะเอาใบเสร็จค่ารักษาพยาบาลไปเบิกเงินตามสิทธิ์กรมธรรม์ประกันชีวิตแล้วเอามาคืนให้เธอ ปูเป้ดีใจเหมือนถูกหวย เงินค่ารักษาในโรงพยาบาลเอกชนนับว่าแพงสาหัสยิ่งนัก เมื่อรู้ว่าตนเองจะได้เงินคืนปูเป้ก็ตั้งใจรับใช้มิกกี้อย่างเต็มที่
“ในเมื่อคุณมีน้ำใจกับฉัน ฉันจะแถมการกวาดถูห้องให้คุณด้วยก็แล้วกัน ช่วงนี้แม่บ้านคอนโดติดโควิดนี่”
มิกกี้ไม่อิดออด เขาทั้งขาแพลงและแขนหัก แค่จะถอดเสื้อผ้าอาบน้ำก็ทำเองแทบไม่ได้ต้องใช้เวลาและทุลักทุเล หลายครั้งต้องให้ปูเป้มาช่วย เขาไม่รู้ว่าหญิงสาวแอบสำรวจรูปร่างที่โปร่งทว่าแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อสุดสัดส่วนของเขาด้วยความเสียดาย
‘เฮ้อ! ของดีๆ แบบนี้น่าจะใช้ผู้หญิงได้มีโอกาสใช้บ้าง ไปเป็นของคุณแจ็คซะหมด’
ปูเป้เคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณแจ็คนิยมชายหนุ่มร่างเพรียวเนื้อตัวแน่นๆ คนพบเห็นคุณแจ็คกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับคู่ขาหลายคน แต่เธอไม่คิดว่าตนเองจะได้รู้จักกับคู่ขาคนสำคัญอย่างนี้
“วันนี้คุณทำไมมาเร็วนักล่ะ?” เขาเปิดคอมพิวเตอร์เครื่องบางราคาแพง ดูกราฟหุ้นอยู่พักหนึ่งก็ปิดลง
“ฉันย้ายมาอยู่ห้องติดกับคุณแล้วนะคะ จะได้มาช่วยดูแลคุณได้ง่ายขึ้น”
“เอ๊ะ! คุณมาเช่าต่อจากฝรั่งคนนั้นเหรอ?”
“ไม่ได้เช่าค่ะ เป็นห้องของเพื่อนสนิทเขาให้อาศัยอยู่ฟรี”
“เออ เหมือนผมเลย นี่ก็ห้องของเฮียแจ็ค ได้อยู่ฟรีก็ดีเหมือนกัน” เขาตอบอย่างไม่ยี่หระ ไม่ได้อธิบายต่อว่าแจ็คหวังจะขายห้องนี้ให้กับเขาแต่เขายังไม่ตัดสินใจ ลองอยู่ไปสักพักก่อน
“มึงดู! เจนนี่ทำเส้นกูอีกแล้ว!” แจ็คก้มลงอ่านข้อความในโทรศัพท์แล้วก็ส่งเสียงเกรี้ยวกราด
“อะไรอีกล่ะ? พวกมึงสองคนก็ปิดเล้าจน์ไปแล้วทั้งคู่นี่? ยังจะมีเรื่องอะไรกันอีก?”
“เจนนี่ให้คนแอบเปิดเล้าจน์วิ่งเหมือนกูเป๊ะเลย เซอร์วิสแขกแบบเดียวกันซะด้วย จะไม่ให้กูโมโหได้ยังไง? นี่ขนาดกูอุตส่าห์แอบทำเงียบๆ แล้วนะ แม่งยังก๊อบปี้กูได้อีก”
มิกกี้ที่ไม่ต้องนั่งบนรถเข็นเพราะขาหายดีแล้วเหลือเพียงเฝือกสีขาวที่ข้อมือยาวไปเกือบถึงข้อศอก เดินไปหยิบกาแฟร้อนๆ มาวางเอาใจคนหัวเสีย
“มึงใจเย็นๆ ยุคนี้ความลับรั่วไหลได้ง่ายนะเว้ย! ลูกน้องมึงตั้งกี่คน ไหนจะลูกค้าอีก ไม่แน่ว่าลูกค้าอาจจะรู้จักกับเจนนี่แล้วแอบไปส่งข่าวก็ได้”
แจ็คยกกาแฟขึ้นจิบสงบสติอารมณ์ “เออ! น่าจะเป็นอย่างมึงว่า แต่อย่าให้กูรู้เชียวว่าใครปูดเรื่องนี้ กูจะต่อยให้หมอบ”
“ช่วงทีมึงแอบทำก่อนมึงก็โกยไปเยอะแล้ว ปล่อยให้คู่แข่งเขาได้เงินมั่งเหอะ ปิดกิจการไปนานขนาดนี้แต่ละคนก็ลำบากพอกันล่ะ ดีที่เขาไม่ไปแจ้งตำรวจให้มาจับพวกมึงตอนแอบรวมกลุ่มก็ดีเท่าไหร่แล้ว มึงดูสิ! ถ้ามีคนรู้ว่ามึงแอบทำแบบนี้ล่ะ โซเชียลแม่งรุมด่ามึงจนไม่มีที่ยืนเลยล่ะ”
“เออๆๆ กูไม่โมโหก็ได้”
แจ็คมองรอบๆ ห้องด้วยความแปลกใจ “ไหนว่าแม่บ้านคอนโดติดโควิด แล้วนี่ทำไมห้องมึงยังสะอาดเนี้ยบอยู่เลย?”
“อ้าว! กูมีคนรับใช้ประจำตัวไง? มึงจำปูเป้ไม่ได้แล้วเหรอ?”
“เด็กคนนั้นยังมารับใช้มึงอยู่อีกเหรอ?”
“เออ...กูขู่ให้มาดูแลจนกว่ากูจะหายไม่งั้นกูจะฟ้อง”
แจ็คได้ยินก็หัวเราะลั่น “มึงนี่แม่ง! รังแกเด็ก”
“เด็กที่ไหนกัน? ทำงานไซด์ไลน์ได้เขาไม่เรียกเด็กแล้วล่ะมั้ง?”
“มึงรู้ได้ไงว่าเขาทำงานไซด์ไลน์” เจ้าของห้องเลิกคิ้ว แม้เขาจะเห็นปูเป้แค่สองครั้งแต่รู้สึกว่าเธอดูซื่อๆ และขยันขันแข็ง
“กูเห็นตอนเขาใส่ชุดไปทำงานน่ะสิ! ทั้งรัดติ้วสยิวกิ้วขนาดนั้น เออ...รู้สึกว่าจะเป็นชุดของเล้าจน์เจนนี่นะ”
“หือ! จริงเหรอ?” แจ็คเริ่มสนใจในตัวปูเป้ในทันที
“เห็นว่าตั้งแต่เล้าจน์ปิดไปก็ว่างงาน ตอนนี้เลยรับงานทำความสะอาดตามห้องในตึกนี้แทน”
“งั้นมึงนัดน้องเขาให้กูที กูจะลองติดต่อให้ไปทำงานกับกูดูเผื่อเขาจะสนใจ”
เมื่อถูกชายหนุ่มสองคนนัดหมายให้ไปคุยเรื่องงานอย่างจริงจัง ปูเป้แอบเหวออยู่ในใจ ครั้งก่อนที่เธอรู้ความลับของคุณแจ็คเพราะแอบเข้ารหัสมือถือของมิกกี้ได้ หากครั้งนี้ต้องเข้าไปทำงานกับเขาล่ะก็ เกิดเขาจับได้ขึ้นมาว่าเธอสนิทกับเจ๊เจน ชีวิตน้อยๆ ของเธออาจจะจบสิ้น
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอ ทั้งเสียดายรายได้และทั้งหวาดกลัวภัยจะมาถึงตัว
“ว่าไงล่ะ? อยากไปทำงานกับเฮียไหม?” คุณแจ็คถามด้วยความกระตือรือร้น เขารู้สึกชอบลักษณะท่าทางที่ดูกระฉับกระเฉงของปูเป้ คนขยันอย่างนี้ทำงานด้วยแล้วรู้สึกมีพลัง “เรื่องขายหรือไม่ขาย เฮียไม่บังคับนะ นั่นไปตกลงกับแขกเอง แถมไม่ต้องจ่ายเปอร์เซ็นต์ให้เฮียด้วย”
***********************
- Writer
