“ท่านประมุข ดีขึ้นบ้างไหมเจ้าคะ”
เหม่ยฮวากำลังนวดให้คนตัวสูงที่นอนอยู่บนตักนาง เอ่ยถามเขาเมื่อนางนั้นนวดให้เขามาหลายชั่วโมงแล้ว หลายวันมานี้ท่านประมุขของนางช่างแปลกเสียจริง ยามข้าจะก้าวเท้าออกไปไหนมาไหนเขาจะต้องร้องปวดหัวอยู่เรื่อย นี่ก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วใยยังไม่หายปวดอีก แต่ก็นะรู้ว่าเขาหลอกก็เต็มใจให้หลอก อิอิ
“อื้ม เจ้านวดไหล่ข้าอีกหน่อยได้หรือไม่ ข้ารู้สึกอ่อนล้าไปทั้งตัวเลย ขยับแขนก็ปวดขยับขาก็ปวด”
เฉินฉืออาศัยจังหวะนี้สัมผัสกับมือของนางให้วางบนไหล่กว้างของเขาก่อนจะบีบมือนุ่มนิ่มของนางไปมา
“ท่านหลอกให้ข้านวดให้ท่านรึเจ้าคะ”
“ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้นหรอกเจ้าวางใจได้”
“จริงรึ”
“จริงสิ”
“อะแน่นะ”
“..... เจ้ากำลังเล่นสิ่งใด” เฉินฉือที่ไม่เข้าใจกับมุขของนางก็ทำให้นางอดถอนใจไม่ได้ ที่นี่ไม่มีใครทันมุขนางสักคนเลย ! คนสวยจะลงแดงอย่างน้อยก็อยากจะเล่นมุขวันละคำก็ได้อ่ะ
“ท่านประมุขหากท่
