Episode 1
1623 Words
EPISODE 1
-----
.
.
.
......'anong gagawin neyo sa'kin!! bitawan neyo ako!! ano ba!! wala akong atraso sa inyo!! ano ba!!' pag sisigaw ni Samjin.
Hila hila siya ng limang kababaihan, kasamahan niya ang mga eto sa loob ng kulungan.
Sa pag pupumiglas niya, bigla siyang itinulak ng isa, kaya nadapa eto. Hinirap niya ang mga eto ng may tapang.
"sino ang may utos neto sa enyo?!" sabi niya sa mga eto.
"attorney ka! pero hindi mo alam kung sino ang kinalaban mo?! bakit hindi mo alalahanin kung sino ang nakalaban mo?!" sagot naman ng isa.
"sino ba yung binangga mo at pinatay?!" sabi pa ng isa.
"hindi bat nag-ngangalang Jie Kyu ang pinatay mo?! hindi bat fiancee ni Mr. Li ang babaeng pinatay mo?! andali mo namang makalimot attorney! este ex attorney! " sabi pa nung isa at nagsi tawanan sila.
Umiling iling naman si Samjin, at unti-unti na naman pumapatak ang luha niya.
"wala! wala akong pinapatay!! wala akong pinatay!! hindi ako ang pumatay!!" sigaw ni Samjin sa mga eto.
"attorney!! hindi mo na kami malilinlang! hindi ikaw ang pumatay?! bakit ikaw ang nasa loob ng kulungan? bakit ikaw ang nandito ?! " sabat naman nung isa.
"Please!! tama na!! pagod na pagod na ako!! paki sabi diyan sa amo neyo na hindi ako, hindi ako ang may kakagawan, se-net-up lang ako," kalmadong sabi ni Samjin, pero tumutulo na ang mga luha neto.
"Pasensyahan muna tayo attorney!! pero kami din nan ang malilintikan pag hindi namin ginawa! malaki laki rin ang binayad sa amin! kaya pasensyahan tayo!!" saad nung isa.
Bigla namang hinila nung isa ang buhok ni Samjin, yung dalawa naman ay biglang hinawakan ang magkabila neto kamay, at at yung isa ay pumwesto sa likuran ni Samjin at pinag gugupit ag buhok neto.
"wag! wag! wag! wag! Please!! let me go!! Please!! wag! maawa kayo!!" pakiki usap ni Samjin. Pero hindi siaya pinalingan. Patuloy parin ang isa sa pag gupit neto sa buhok ni Samjin, at ang isa naman ay may hawak na batuta, na ibinigla niyang, ipinalo sa tiyan ni Samjin na kadahilanan netong pag hihingalo sa sakit ng kanyang tiyan.
Tapos na nila etong gupitan, kaya naman ipinuwesto nung isa ang kamay ni Samjin sa ibaba. Ipinag lapat nila sa sahig ang kamay neto ng sapilitan. At nilagyan ng isang tela ang bibig ni Samjin, nilagyan nila eto ng busal, para hindi masyadong maingay ang pag sisigaw neto sa gagawin nila.
"mmmmm!!!" sigaw ni Samjin. Kasabay ng pagsigaw neto ay ang pag buhos ng luha niya mula sa mga mata niya.
Isa isa nilang tinanggalan ng kuko ang kamay ni Samjin, kasabay neto ay ang pag hiwa ng matalim na bagay mula sa pisnge niya..........
-----
Bamangon mula sa pagkaka tulog si Samjin, at habol neto ang pag hinga niya. At pumatak ang mga luha neto.
"panaginip!" bigkas niya.
Isang panaginip mula sa karanasan niya sa loob ng kulungan. Hindi lang panaginip kundi ay isang bangongot, isang masalimuot na karanasan mula sa loob ng kulungan.
Tumayo eto at lumabas sa maliit niyang kwarto. Nagtungo sa maliit niyang kusina, kung saan naroon ang inuming tubig.
Kumuha siya ng baso, at nag salin ng tubig at ininum eto. Pagkatapos ay bumuga eto ng malakas na hangin. Saka umupo sa upuan niyang gawa sa plastik.
Mayat maya, ay hindi na naman nagka ugaga ang mga luha niya. Nag uunahan na naman sa pag patak.
Hanggang kaylan ba siya paparusahan sa hindi naman niya kasalanan. Laya na nga siya, pero dinadalaw parin siya ng bangongot at masalimuot na pangayayari sa loob ng kulungan.
Walang nakaka alam na naka laya na siya. Kahit ang sariling pamilya niya ay hindi alam. Simula kasi makulong siya, ni hindi man lang siya dinalaw ng pamilya niya kahit isang beses man lang. Kahit ang kaibigan neto ay hindi lang din nagpakita o kinamusta siya. Talagang itinakwel na siya.
Mahigit pitong taon siyang naka kulong. Buti nalang kahit papaano ay naging mabait din sakanya ang mundo dahil nagkaroon siya ng kaibigan sa loob ng kulungan. Halos mahigit dalawang taon siyang nag hirap sa kulungan, pero nang makilala niya ang kaisa isang naging kaibigan sa loob ng kulungan ay naging maganda ang takbo ng buhay niya sa loob. Pero kahit ganun ay lagi parin siyang binabangongot sa masalimuot niyang mundo.
'tok! tok! tok'
Tunog ng katok sa pinto. Alam niya na kung sino ang kumakatok sakanyang pintuan, dahil tanging siya lang at ang kaibigan niya na nakilala sa loob ng kulungan ang nakaka alam ng tirahan noya ngayon.
Pagka bukas niya sa pinto, isang babae na may kaiklihan ang buhok na hanggang taynga neto, matangkad at balangkinitan ang katawan. Naka black lipstick eto, naka black eyeshadow at naka miniskirt na suot at kulay black din ang kulay, naka suot ng boots na itim din ang kulay, tanging ang suot niyang pang itaas lang ang naiba dahil naka plain white t-shirt siya.
Ngumiti ang babae sakanya, kaya inaya niya etong pumasok.
"bat ganyan ang mukha mo?" tanong sakanya ng babae.
"huwag mong sabihin na binangongot ka na naman?" tuloy neto.
Tumango lang si Samjin bilang sagot sa tanong ng babae.
"Sue! salamat ha! thank you talaga. Buti at andiyan ka. Kasi kung wala ka, baka wala na ako ngayon, baka sumuko na ako nung una pa."
"ay! sus! nag dadrama na naman ang friendship ko. May kapalit to diba?!" sagot ng babae. Saka tumawa siya.
"hay! naku! ikaw talaga! basta ang usapan natin ha?! kahit anong mangyari, andito ako naka suporta para sayo."
Ang bagong dating na babae sa bahay ni Samjin ay walang iba kundi si Suejin. Siya ang nakilala ni Samjin sa loob ng kulungan, at naging kaibigan neto. Si Suejin din ang naghanap ng bahay niya na tinitirahan niya ngayon, si Sue din ang sumalubong sakanya nung araw na makalaya eto sa loob ng kulungan.
Si Suejin Han, isang maipluwensyang tao, isa siyang anak mayaman, pero nakulong eto dahil sa pagpatay niya sa isang lalaking kamuntikang gumahasa sakanya, at hindi niya alam na ang napatay niya ay mas angat sakanila, mas maimpluwensyang tao. Kaya nilang dipensahan ang kaso dahil isang selfdefense ang ginawa lang niya, pero dahil sa mas maimpluwensya ang pamilya ng napatay niya, walang siyang nagawa, walang nagawa ang pamilya niya, kaya tinangap nalang niya ang parusang pagkakabilanggo.
Isa ding gangster si Sue, pero hindi alam ng pamilya niya, at ang ama niya ay may negosyong ellegal. Alam ng nakalaban niya iyon. Kaya tinakot siya, pag naglaban pa siya, maaring makalaya siya at hindi maparusahan, pero seseguraduhin ng kalaban niya na babagsak ang negosyon ng pamilya niya at ipapakulong nila ang ama neto, at sa huli ang mga magulang niya ang mag dudusa. Kaya sa ayaw at gusto niya wala siyang pagpipilian kaya inako nalang niya ang kasalanan. Kaya siya nakulong at nasistesahan ng mahigit apat na taong pagkaka kulong.
Ayaw niya kasi mahirapan ang magulang neto. At bago siya makukong ay sinabi na niya sa magulang niya ang totoong nangyari, at ang plano neto.
"dalawang linggo kana nakalaya, anong plano mo?" tanong ni Sue kay Samjin.
"maghahanap ako ng trabaho." sagot ni Samjin.
"bakit hindi ka nalang sa kompanya ka namin magtrabaho?" alok ni Sue.
"Gusto ko man, kaso nag-aalangan ako." sagot ni Samjin. Pareho silang nakaupo sa harap ng lamesa at nakahain ang dalang makakin ni Sue.
"ayokong madamay ka sa gulo ko. Ayokong malaman ng kalaban ko na tinutulungan mo ako, baka balikan ako at ikaw pa ang pagbalingan nila ng gakit. Kayo ng pamilya mo. Ayokong madamay pa kayo." dugtong na sabu ni Samjin.
"kung bilang janitres lang kaya sa kompanya?" suggestion ni Sue.
"tapos, hindi tayo madalas magpansinan doon. Ganito nalang. Mag aplay ka bilang janitres sa amin, mag submit ka ng resume mo, daan ka sa mga board, para isipin nila na hindi tayo magkakilala. Para hindi nila maiisip na tinutulungan kita. Gawin mo ang job mo. Segurado naman ako na mahihirapan ka maghanap ng trabaho, lalo na ex-convict ka pa. " dugtog pa niya.
"Sabagay, may punto ka. Mahihirapan nga ako. Sege! basta mag pretend ka nalang na hindu tayo magkakilala. Saka wag ka na din madalas magpunta kung san man ako naka assign. Tatangapib ko anh alok mo. At haharap ako sa mga board neyo." pang sang-ayon ni Samjin.
"okey sege! sasabihan ko si mama at papa tungkol dito." sagot ni Sue.
"siya nga pala, alam na ba ng pamilya mo sa laya kana? im mean, pumunta ka naba sakanila?" pag iibang usapan ni Sue.
"Hindi pa, pero pupunta ako don. Hindi dahil sa dadalawin ko sila. Pupunta ako dun ng hindi nila alam, may kukunin lang ako dun, Ayokong magpakita sakanila, wala akong balak." sagot ni Samjin.
"ikaw bahala."
Dalawang linggo na siyang laya, pero hindi niya nagawang lumabas man lang, nasa loob lang siya, paminsan minsan ay dumudungaw sa bintana, ayaw niyang lumabas dahil naryan parin ang takot niya, na baka mapahamak siya, pero ngayon na pag isip isip na siya, dahil walang magagawa, walang magyayari kung magtatago lang siya.
Malaki ang utang na loob ni Samjin kay Sue, dahil nang makalaya si Sue ay hindi siya neto kinalimutan, kahit laya na nun si Sue at siya ay nasa kulungan parin ay hindi siya pinabayaan, madalas pa etong dumalaw sakanya, kaso pinatigil niya eto sa pagdadalaw, baka kasi may nakabantay sakanya na kalaban niya at idamay pa si Sue, hindi siya natatakot sa sarili niya, natatakot siya para kay Sue, kaya ayaw niya etong madamay pa. At kahit mapa Hanggang sa makalabas siya ay hindi parin siya pinapabayaan ni Sue.
'panahon na seguro para lumabas at lumanghap ng hangin. Heto na! eto na ang pagkakataon ko. Matagal ko tong hinintay, ang makalaya at mapatunayan na wala akong kasalanan.' sa isip-isip ni Samjin.
-------
- Writer
