‘ตึ่ง!...ตึ่ง!...ตึ่ง!...’
เรียวขายาวก้าวพ้นร้านกาแฟได้เพียงไม่ถึงหนึ่งนาที เสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังรัวๆ คเชนทร์ส่ายหน้าช้าๆ ด้วยรอยยิ้มมุมปาก
ในขณะเดียวกันนั้น รสสุคนธ์นั่นกำลังหอบข้าวของเข้ามานั่งในรถยนต์ ต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัย เพราะจู่ๆ เสียงข้อความจากสมาร์ตโฟนที่นอนแอ้งแม้งบนเบาะนั่งข้างคนขับก็ดังขึ้นไม่หยุด
มือเรียวสวยคว้าขึ้นมาเปิดดู ไล่สายตาอ่านบทสนทนานับสิบข้อความแล้วตาโต อ้าปากค้าง
“หมอช้าง!”
จากที่กำลังจะกลับบ้านต้องเปิดประตูลงจากรถอีกครั้ง ใบหน้าสวยโฉบเฉี่ยวมีท่าทีขึงขังย่างกรายกลับเข้าไปในตัวโรงพยาบาลอีกครั้ง จุดมุ่งหมายปลายทางคือ ห้องพักนายแพทย์คเชนทร์ วชิรจักร
หิรัญญิการ์กลับออกจากสวนเป็นเวลาห้าโมงเย็น ร่างบางเดินขึ้นบันไดมาเจอกับหนุ่มลูกครึ่งกำลังนอนตะแคงข้างราบไปกับพื้นบ้าน มือใหญ่ข้างหนึ่งเท้าศีรษะ สายตาแสดงความเบื่อหน่ายคู่นั้นจับจ้องมายังเธอไม่ลดละ
“มองไร” เด
