ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นพอดี โชคดีที่ฝนหยุดตกได้สักพักแล้ว คเชนทร์ขับรถไปตามเส้นทางที่หญิงสาวข้างๆ เป็นคนบอกทาง ก่อนที่จะจอดเทียบฟุตพาท
คุณหมอลงจากรถ ก้าวขายาวๆ ให้เร็วขึ้นตามหญิงสาวที่ลงจากรถมาก่อน จนสามารถมาเดินเคียงข้างได้ เขาลอบมองดวงหน้าหวานกำลังจับจ้องไปตามร้านรถเข็นริมฟุตพาทที่มีของขายหลากหลายและเรียงรายยาวเป็นแถว
“หมออยากกินอะไร”
เสียงหวานเอ่ยถาม ขณะที่สายตายังมองหาเมนูจากร้านรถเข็นหลายร้าน ละลานตาเต็มไปหมด ก่อนจะหยุดเดิน แหงนหน้าขึ้นมองหน้าคนมาด้วยกัน
คเชนทร์ก้มหน้าลงมายิ้มให้หญิงสาว เห็นเธอหยุดอยู่หน้าร้านผัดไทย เหลือบมองหน้าร้านผัดไทยอีกครั้ง “รัญอยากกินผัดไทยเหรอ”
“ใช่” หิรัญญิการ์ตอบกลับ “หมออยากกินด้วยกันไหม ถ้าไม่ งั้นเราแยกกันตรงนี้ แล้วค่อยกลับไปเจอกันที่รถก็ได้นะ”
“ไม่ละ พี่กินผัดไทยเป็นเพื่อนรัญดีกว่า” ใบหน้าหล่อตี๋ส่ายใบหน้าหน่อยๆ
หิรัญญิการ์พยักหน้าหงึกๆ เ
