4 ปีผ่านไป
"คุณแม่ขา พ่อพ่อกลับมาแล้วค่า..."
"อย่าวิ่งครับลูกเดี๋ยวล้ม ฮึบ!" ชายหนุ่มรีบวางทุกอย่างแล้วเดินเข้าไปรับเจ้าตัวเล็กที่วิ่งดุกดิกเข้ามาหา
"ใบหม่อนค่ะ คุณแม่เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามวิ่ง วันก่อนหัวเข่าถลอกยังไม่หายเลยนะคะ" คนเป็นแม่เอ่ยดุ ลูกสาวเธอเป็นเด็กที่อยู่นิ่งไม่ค่อยได้ พลังงานล้นหลาม ถ้าวันไหนไม่เล่นจนเหนื่อยคืองานเข้าเต็มๆ เพราะหนูน้อยจะไม่ยอมนอนง่ายๆ ต้องเล่นกับเธอจนกว่าจะเบื่อถึงจะยอมนอน
"พ่อพ่อขา คุณแม่ดุ" คนตัวเล็กเอ่ยฟ้องคนเป็นพ่อเสียงแผ่ว เด็กหญิงกอดลำคอแกร่งซบหน้าลงไปอย่างออดอ้อน ท่าไม้ตายของเขาล่ะ ใครว่าอะไรหน่อยก็เข้าไปออดอ้อนฟ้องพ่อ
"ไม่ต้องหาตัวช่วยเลยตัวเล็ก"
"เอาน่าไหมอย่าดุลูกเลย ไหนขอพิสูจน์สิวันนี้แก้มแม่แม่หอมมั้ยน๊า" ชายหนุ่มใช้แขนอีกข้างที่ว่างโอบเอวภรรยาเข้ามาใกล้ก่อนจะหอมแก้มนวลซ้ายขวาฟอดใหญ่
"ฟืด...ยังหอมเหมือนเดิม" เพลิงยิ้มให้ใยไหมจนตาหยี ใย
