Chapter 7
1353 Words
เกรซ....
ฉันเดินตามเขามาเงียบไปพร้อมกับความสงสัยไว้ในใจ ดาวนี้เขาไม่กินปลาด้วยอ่ะ เขาเลี้ยงไว้ดูเล่น เหอๆ ถ้ามีปัญญาจะเพาะพันธุ์มันนะไม่มีทางที่จะสูญพันธุ์ได้หรอก มานั่งเลี้ยงเพื่อความสวยงามเฉยแทนที่จะได้ลองของอร่อย ชิชิ คอยดูเถอะฉันจะจับมันมาทำอาหารให้ได้เลย!!!
"คิดอะไรไม่ดีอีกแล้วใช่มั้ย?"
เขาหันมามองหน้าฉันเหมือนจะจับผิด ฉันรีบส่ายหน้าปฎิเสธทันที
"ไม่มี้ ไม่มี ใครจะคิดอะไรไม่ดีกัน"
ก็แค่จะจับปลามาปรุงอาหารเองบ้าบอ ใครเขาจะไปคิดอะไรไม่ดีกัน :)
"ยิ้มแบบนี้คิดอะไรไม่ดีแน่ๆ!!"
"เอ๊ะคุณไบรอัน!! คุณจะมาจับผิดฉันทำไม??"
"ก็เธอทำตัวน่าสงสัย"
ฉันเบะปากใส่เขาก่อนจะเดินตามเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาสั่งอะไรสักอย่างมาให้ฉันเนี้ยแต่นั่งแปลๆดูแล้วความหมายประมาณว่าแกะย่างพริกไทยดำ มันจะเป็นยังไงน้าอยากเห็นซะแล้วสิ ว่าแต่ผู้คนดาวนี้กินแกะเป็นอาหารหลัก ไฮโซมากจ้าแม่ ที่โลกคือแพงหูฉี่จ้า
"มองอะไร?"
"มองแกะอบพริกไทยดำอ่ะ "
"ยังไม่มาเลยเพิ่งจะสั่งเอง"
ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะมองไปรอบๆ เหมือนโลกทุกอย่างเลยจริงๆไม่มีผิดเพี้ยนเลย แต่บางอย่างทันสมัยกว่า บางอย่างล้าสมัยกว่าอีก
"แหะๆ ทำไมคนที่ดาวนี้ไม่กินหมูอ่ะ หมูนี่เป็นอาหารหลักของคนบนโลกเลยนะคุณไบรอัน"
ฉันเอ่ยออกไปยิ้มๆ แค่จินตนาการว่าหมูสามชั้นแสนอร่อยย่างอยู่บนเตาร้อนๆ น้ำจิ้มซีฟู้ดรสเด็ด อร๊ายยย ไม่อยากจะคิดเลยจ้า ><"
ฉันแอบเขินนะเนี้ยที่แซวเขา เพราะฉันก็ไม่เคยนอนกับผู้ชายเหมือนกัน แต่แปลกตรงที่ถ้าเป็นผู้ชายบนโลกหายากนะที่จะยังไม่เคย คือคนบนโลกเรารักชอบก็นอนด้วยกัน พอมันไปกันไม่ได้ก็เปลี่ยน แต่ที่นี่ก็ตรงข้ามเลย ต้องนอนเฉพาะกับคนที่แต่งด้วยเท่านั้น และไม่มีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนคนรักหรือเลือกคนที่รักได้อีก โอ๊ยยย น่าอึดอัดชะมัดฉันอยู่แบบนี้ไม่ได้หรอกนะ ถ้าไม่รักฉันไม่มีทางแต่งด้วยเด็ดขาด!!
"อะไรคือยังซิง? ฉันอายุสองเก้าปี"
"หมายถึงยี่สิบเก้าปี?"
"สองเก้าปี!!"
"อือ สองเก้าก็สองเก้า คนที่นี่เขานับเลขกันยังไงวะเนี้ย งง @.@"
- Writer
