เด็กชายวัยเกือบแปดขวบมองพี่สาวนางนั้น ใบหน้างดงามอยู่หรอก แต่การเรียกเขาราวกับคนรู้จักกันช่างประหลาด ทำให้เหวินเจิ้งเทาอยากแกล้งสลบหรือไม่ก็กลั้นใจตายเสีย เขาคิดเอาว่านางอาจเป็นคนร้าย หวังหลอกเขาแล้วจับตัวไปเพื่อเค้นความลับแล้วตามหามารดา ซึ่งอีกฝ่ายคือเจียวถง สุดท้ายคงสังหารนาง พร้อมฆ่าปิดปากเขา ทั้งหมดเพื่อไม่ให้เดินทางไปขอความช่วยเหลือจากบิดา ซึ่งตั้งแต่เกิดเขายังไม่เคยพบหน้า รู้แต่ว่าอยู่ที่เมืองซีหาน ฝ่ายนั้นคือเหวินไถเหิง ทำธุรกิจด้านการค้าทั้งบางบกและน้ำ
“พี่สี่...” เหวินซืออี้ร้องขึ้นอีกหน เป็นตอนนั้นที่ผิงจง สังเกตว่าเรื่องดังกล่าวไม่ชอบมาพากล นางจึงบอกหญิงสาวให้สงบสติอารมณ์
“เสี่ยวเหยา เจ้าคงพักผ่อนน้อยเกินไปหน่อย ดูเถิด เด็กเล็กเพียงเท่านั้นจะเป็นพี่ของเจ้าได้อย่างไร อีกอย่างยามนี้ ฐานะใดๆ ที่เคยมี อย่าได้เปิดเผยต่อผู้อื่น”
น้ำเสียงของผิงจง ทั้งแนะนำปลอบขวัญ พร้อมพยายามอธิบ
