“นายมาพอดีเลย ทยอยยกของออกไปให้หน่อยสิ”
ผมเดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นของกินวางเต็มไปหมด ปีกไก่ เฟรนช์ฟรายส์ ไก่ป๊อป ถ้วยต้มยำสองถ้วยแล้วก็มีถาดวางพวกผักสลัดแล้วก็ผักอีกหลายอย่างอยู่เต็มไปหมด
“หึหึ”
“หื้อ นายหัวเราะอะไร”
ฉันกำลังตักปลาทูทอดที่ทอดพร้อมกับซับน้ำมันเสร็จเรียบร้อยแล้วจัดใส่จาน 6-7 ตัว ตัวมันก็ใหญ่พอสมควร คือทำเมี่ยงปลาทูทอดจ่ะ ลวกหมี่ขาว แล้วก็ลวกปลาหมึกกับกุ้ง ทำน้ำจิ้มซีฟู้ดก็เสร็จแล้ว คิดตั้งนานว่าจะทำอะไรที่มันประหยัดเวลาไม่ปล่อยให้ท่านทั้งสองรอนาน ก็นี่แหละต้มๆ ทอดๆ เพราะพ่อแม่ของคนตัวสูงคือทานง่ายมาก ง่ายกว่าผัวฉันเยอะมากๆ อะ แล้วบ้านฉันคือมีทุกสิ่งจริงๆ เพราะทำกับข้าวกินเองของสดไม่เคยขาดตู้ คริคริ พอได้ยินคนตัวสูงหัวเราะออกมาเลยหันมาถามเขาแบบงงๆ
“นี่เธอจะไม่เหลือพื้นที่ไว้ให้พี่สะใภ้ฉันบ้างเลยเหรอห๊ะ”
“อ๋อ หึหึ บ้าสิ ใครจะคิดแบบนั้น ไม่ได้ทำเพื่อเอาหน้าสักหน่อย พ่อแม่
