“แพรว ทำไมแกดูไม่สนใจอาจารย์สมชายวะ”
“เออนั่นสิยัยฟ้าพูดถูกใจ ถ้าเป็นฉันนะชะนี ฉันจะรีบตอบตกลงเลย”
“แล้วทำไมแพรวถึงไม่สนใจล่ะ”
ฉันมองหน้าเพื่อนทีละคน ๆ เริ่มด้วยฟ้า รันและปิดท้ายด้วยหวาน เรื่องที่พวกนี้พูดถึง คือเรื่องที่อาจารย์สมชายอยากได้ฉันไปร่วมงาน แต่ฉันไม่สนใจ
อย่างที่ทุกคนรู้ฉันอยู่ฝ่ายไอทีขององค์กร งานที่ฉันจะต้องรับผิดชอบมันก็เยอะมากพออยู่แล้ว ฉันไม่มีเวลาไปรับผิดชอบงานของอาจารย์สมชายหรอก ไหนจะต้องมาพะวงถึงแก๊งผีเสื้อเจ้าของจดหมายบ้า ๆ นั่นอีก แค่นี้ก็เครียดจนไม่รู้จะเครียดยังไงแล้ว บอกตรง ๆ ว่าไม่อยากหาเหาใส่หัว แค่ที่มีอยู่ก็เกินพอแล้ว
“ฉันเหนื่อย ฉันไม่เอาด้วย ขอแค่เรียนก็พอแล้ว แค่นี้เวลาพักก็แทบจะไม่มีละ”
ฉันบอกพวกมัน ก่อนจะเดินไปกินข้าวที่โรงอาหาร และตรงไปที่สนามรถแข่งแทน วันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้า บ่ายว่าง การไปผ่อนคลายที่สนามก็นับว่าเป็นตัวเลือกที่ดี
M Sport
“น้อง
